(32) مستكبران هم به آنان كه به زبونى كشيده شدند مىگويند: آيا ما شما را از هدايت- پس از آنكه براى شما آمد- منحرف كرديم؟ [نه،] بلكه شما خود مجرم بوديد. (33) و آنان كه به زبونى كشيده شدند به مستكبران مىگويند: بلكه نيرنگ شب و روز [شما ما را گمراه كرد،] آنگاه كه به ما فرمان مىداديد كه به خدا كافر شويم و براى او همتايانى قرار دهيم. و هنگامى كه عذاب را مىبينند پشيمانى خود را پنهان مىدارند؛ و ما غلها را بر گردن كسانى مىنهيم كه كفر ورزيدند. آيا جز به آنچه مىكردند سزا داده مىشوند؟ (34) و در هيچ شهرى اخطاركنندهاى نفرستاديم مگر اينكه خوشگذرانانشان گفتند: ما به آنچه شما براى آن فرستاده شدهايد كافريم. (35) و گفتند: ما اموال و اولاد بيشترى داريم و هرگز عذاب نخواهيم شد. (36) بگو: پروردگار من روزى را براى هركه بخواهد وسعت مىدهد و [يا] تنگ مىگرداند، ولى بيشتر مردم نمىدانند. (37) و اموال و اولاد شما چيزهايى نيستند كه شما را نزد ما مقرّب سازند، ولى كسانى كه ايمان بياورند و كار شايسته كنند، در برابر عملشان پاداش مضاعف خواهند داشت و آنان در غرفههاى بهشتى درامانند. (38) و كسانى كه پيشدستىكنان در [ابطال] آيات ما مىكوشند، اينان احضار شدگان در عذاب خواهند بود. (39) بگو: پروردگار من روزى را براى هركس از بندگانش كه بخواهد وسعت مىدهد و [يا] براى او تنگ مىگرداند. و هرچه را انفاق كنيد او جايگزينى براى آن قرار مىدهد، و او بهترين عطا كنندگان است.