(45) و اگر خدا مردم را به كيفر كردارشان مؤاخذه مىكرد، هيچ جنبندهاى را روى زمين وانمىگذاشت، ولى آنان را تا سرآمدى معيّن مهلت مىدهد؛ پس هنگامى كه اجلشان رسيد، قطعا خدا به بندگانش بيناست. سوره يس به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) يا، سين. (2) سوگند به قرآن حكمتآميز، (3) كه تو قطعا از فرستادگانى، (4) و بر راهى راست قرار دارى. (5) [قرآن] از سوى خداى عزّتمند و مهربان فرود آمده است. (6) تا مردمى را كه به پدرانشان اخطار نشده و در نتيجه آنان غافل ماندهاند اخطار كنى. (7) بىشك، وعده عذاب در حق بيشتر آنان ثابت شده است، از اينرو ايمان نمىآورند. (8) [گويى] ما بر گردنهايشان غلهايى نهادهايم كه آن غلها تا زير چانههايشان قرار گرفته و در نتيجه سرهايشان بالا مانده [و پيش پاى خود را نمىبينند]. (9) و از جلوى آنان حايلى و از پشت سرشان نيز حايلى قرار داده و آنان را به گونهاى پوشاندهايم كه [چيزى را] نمىبينند. (10) و براى آنان يكسان است، چه آنان را اخطار كنى يا اخطار نكنى ايمان نمىآورند. (11) اخطار تو فقط براى كسى ثمربخش است كه پندپذير باشد و در نهان از خداى رحمان بترسد؛ پس او را به آمرزش و اجرى ارجمند مژده ده. (12) بىترديد، ماييم كه مردگان را زنده مىكنيم و آنچه را كه پيش فرستادهاند و [نيز] آثارشان را مىنويسيم و هر چيزى را در كتابى آشكار (لوح محفوظ) احصا كردهايم.