(71) آيا [توجّه نكرده و] نديدهاند كه ما از آنچه به دست خود ساختهايم دامهايى (شتر و گاو و گوسفند) براى آنان آفريدهايم كه مالك آنها هستند؟ (72) و آنها را برايشان رام كردهايم كه برخى از آنها مركب آنان است و [گوشت] برخى از آنها را مىخورند. (73) و در آنها برايشان سودهايى است [از قبيل پشم و كرك] و نوشيدنىهايى [از قبيل شير]؛ با اين وصف آيا سپاسگزارى نمىكنند؟ (74) و جز خدا معبودانى را اختيار كردهاند كه شايد [به وسيله آنها] يارى شوند. (75) درحالىكه [معبودان] قدرت يارى كردن آنان را ندارند، و آنان (مشركان) سپاهى احضار شده براى آنها خواهند بود. (76) پس سخنان [نادرست] آنان تو را غمگين نكند. به يقين، ما آنچه را پنهان مىدارند و آنچه را آشكار مىكنند مىدانيم. (77) آيا انسان [نينديشيده و] نديده است كه ما او را از نطفهاى [ناچيز] آفريدهايم و اينك او جدالپيشهاى آشكار است؟ (78) و براى ما مثلى زد و آفرينش خود را از ياد برد، گفت: چه كسى اين استخوانها را درحالىكه پوسيدهاند زنده مىكند؟ (79) بگو: همان كسى كه نخستين بار آنها را پديد آورد دوباره آنها را زنده مىكند، و او به هر آفرينشى داناست. (80) همان كسى كه براى شما از درخت سبز [مرخ و عفار] آتشزنهاى قرار داده و اينك شما از آن آتش برمىافروزيد. (81) آيا [خدا ناتوان است، و] آن كسى كه آسمانها و زمين را آفريده است قادر نيست مانند آنان را خلق كند؟ چرا، و اوست كه آفريدگار و داناست. (82) جز اين نيست كه كار او- آنگاه كه [ايجاد] چيزى را اراده كند- اين است كه به آن مىگويد: باش، پس بىدرنگ موجود مىشود. (83) پس منزّه است آن [خدايى] كه حاكميّت هر چيزى فقط به دست اوست و شما فقط به سوى او بازگردانده مىشويد. سوره صافّات