(8) پروردگارا، و آنان را با هركس از پدران و همسران و فرزندانشان كه شايستهاند به باغهاى دايمى كه به آنان وعده دادهاى درآور، زيرا تو خود عزّتمند و حكيمى. (9) و آنان را از بدىها نگاهدار، و هركه را در آن روز از بدىها نگاهدارى، البته بر او رحمت آوردهاى، و اين است آن كاميابى بزرگ. (10) كسانى كه كفر ورزيدهاند، [در قيامت] به آنان ندا مىشود كه قطعا دشمنى خدا [با شما] بيشتر از دشمنى شما با خودتان است، زيرا به ايمان فراخوانده مىشديد ولى كفر مىورزيديد. (11) مىگويند: پروردگارا! ما را دوبار ميراندى و دوبار زنده كردى، اينك به گناهان خود اعتراف داريم، پس آيا راهى براى خروج [از عذاب] هست؟ (12) اين [عذاب] براى آن است كه وقتى خدا به يگانگى خوانده مىشد انكار مىكرديد، و اگر به او شرك مىورزيدند مىپذيرفتيد. اكنون حكم، مختصّ خداى بلندمرتبه و بزرگ است. (13) اوست آنكه آياتش را به شما مىنماياند و براى شما از آسمان رزقى نازل مىكند، و جز كسى كه [به خدا] بازمىگردد متذكّر نمىشود. (14) پس خدا را درحالىكه عبادت خود را براى او خالص كردهايد بخوانيد هرچند كافران خوش نداشته باشند. (15) او داراى مرتبههاى بلند و صاحب عرش است. وحى برخاسته از امر خود را بر هركس از بندگانش كه بخواهد القا مىكند، تا [مردم را] از روز ملاقات بيم دهد. (16) روزى كه آنان آشكارند و چيزى از آنها بر خدا پوشيده نيست. امروز فرمانروايى از آن كيست؟ از آن خداوند يگانه قهّار است.