(50) مىگويند: آيا [حجّت بر شما تمام نشد و] پيامبرانتان با دلايل روشن نزد شما نيامدند؟ مىگويند: چرا. مىگويند: پس خود دعا كنيد [كه عذابتان تخفيف يابد]، ولى دعاى كافران جز در گمراهى نيست. (51) بىترديد ما فرستادگان خود و كسانى را كه ايمان آوردهاند، در زندگى دنيا و روزى كه گواهان به پا مىخيزند يارى مىكنيم. (52) روزى كه عذرخواهى ستمكاران به حالشان سودمند نيست، و براى آنان لعنت است و براى آنان عقوبت آن سراى خواهد بود. (53) و همانا ما به موسى هدايت عطا كرديم و به بنى اسرائيل كتاب را به ميراث داديم؛ (54) كه براى خردمندان [وسيله] هدايت و تذكّر بود. (55) پس صبر پيشه كن كه وعده خدا حقّ است، و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان پروردگارت را همراه با ستايش او [از هر نقصى] تنزيه كن. (56) بىگمان كسانى كه در آيات خدا- بدون آنكه دليلى به آنها رسيده باشد- مجادله مىكنند، در سينههايشان چيزى جز خود بزرگبينى نيست كه هرگز به آن نخواهند رسيد؛ پس به خدا پناه بر، كه او خود شنوا و بيناست. (57) قطعا آفرينش آسمانها و زمين از آفرينش مردم بزرگتر است، [پس آفرينش مجدد انسانها بر خدا دشوار نيست،] ولى بيشتر مردم نمىدانند. (58) و نابينا و بينا يكسان نيستند، و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند نيز با مردم بدكردار يكسان نيستند، چه اندك متذكّر مىشويد.