(11) آفريننده آسمانها و زمين است. براى شما از خودتان جفتهايى قرار داد، و از دامها نيز جفتهايى [قرار داده است]. شما را بدين وسيله تكثير مىكند. براى او مانندى نيست و اوست كه شنوا و بيناست. (12) كليدهاى آسمانها و زمين از آن اوست. روزى را براى هركه بخواهد وسعت مىدهد و [يا] تنگ مىگرداند. به راستى او به هر چيزى داناست. (13) براى شما از [احكام] دين چيزى را تشريع كرده است كه نوح را به آن سفارش نمود و نيز آنچه را به تو وحى كرديم و آنچه را كه ابراهيم و موسى و عيسى را به آن سفارش نموديم كه دين را برپا داريد و در آن پراكنده نشويد. بر مشركان گران است آنچه تو آنان را بدان فرامىخوانى. خدا هركه را بخواهد به سوى آن جلب مىكند و هركه را انابه كند به سوى آن راه مىنمايد. (14) و [اهل كتاب] جز پس از آنكه علم برايشان حاصل شده بود پراكنده نشدند، آن هم از روى تجاوزطلبى كه در ميانشان وجود داشت. و اگر نبود سخنى كه قبلا از پروردگارت صادر شده است [كه] تا وقت معيّنى [مهلت دارند،] ميانشان داورى مىشد [و اهل باطل هلاك مىگشتند]. و كسانى كه پس از آنان كتاب به ايشان به ارث داده شده است در آن سخت دچار ترديدند. (15) پس [مردم را] فقط به اين [دين] فراخوان، و آنگونه كه فرمان يافتهاى پايدارى كن و از هوسهاى آنان پيروى مكن و بگو: من به هر كتابى كه خدا نازل كرده است ايمان دارم و فرمان يافتهام كه ميان شما به عدالت رفتار كنم. خدا پروردگار ما و پروردگار شماست. اعمال ما براى ما و اعمال شما براى شماست. ميان ما و شما جدالى نيست. خداست كه [در قيامت] ميان ما جمع مىكند و بازگشت فقط به سوى اوست.