(16) و كسانى كه درباره خدا- پس از آنكه دعوتش اجابت شده است- مجادله مىكنند، دليلشان نزد پروردگارشان باطل است و بر آنان خشمى [از خدا] است و عذابى سخت خواهند داشت. (17) خداست آن كسى كه كتاب و ميزان را به حقّ فروفرستاد، و تو چه مىدانى شايد قيامت نزديك باشد. (18) كسانى كه به آن ايمان ندارند خواهان شتاب درآمدن آنند، و كسانى كه ايمان آوردهاند از آن در هراسند و مىدانند كه آن حقّ است. آگاه باشيد كه آنان كه درباره قيامت مجادله مىكنند در گمراهى دور و درازى قرار دارند. (19) خدا به بندگانش لطف دارد؛ هركه را بخواهد روزى مىدهد، و اوست آن نيرومند و عزّتمند. (20) هركس كشت آخرت را بخواهد، براى او در كشتهاش مىفزاييم، و هر كس كشت دنيا را بخواهد، از آن به او مىدهيم و در آخرت هيچ بهرهاى نخواهد داشت. (21) آيا آنان شريكانى دارند كه برايشان دينى تشريع كردهاند كه خدا به آن اذن نداده است؟ و اگر نبود آن سخن قاطع [كه داورى در قيامت خواهد بود] ميان آنان حكم مىشد [و نابود مىگشتند]؛ و ستمكارانند كه عذابى دردناك خواهند داشت. (22) ستمكاران را مىبينى كه از [كيفر] آنچه مرتكب شدهاند در هراسند در حالى كه آن [كيفر] بر آنان واقع خواهد شد. و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، در باغهاى بهشتند و هرچه بخواهند براى آنان نزد پروردگارشان فراهم است. اين است آن فزونبخشى بزرگ.