(45) و آنان را مىبينى كه بر آتش عرضه مىشوند و از [شدّت] خوارى سر به زير شدهاند و زير چشمى نگاه مىكنند. و كسانى كه ايمان آوردهاند مىگويند: زيانكاران كسانىاند كه [سرمايه هستى] خود و كسانشان را روز قيامت از دست دادهاند. آگاه باشيد كه ستمكاران در عذابى پايدار خواهند بود. (46) و برايشان جز خدا ياورانى نيست كه آنان را يارى كند، و هركه را خدا گمراه كند هيچ راهى براى [نجات] او نخواهد بود. (47) دعوت پروردگارتان را پيش از آنكه روزى فرارسد كه از جانب خدا بازگشتى براى آن نيست، اجابت كنيد. آن روز پناهگاهى براى شما نيست و قدرت هيچگونه انكارى را نخواهيد داشت. (48) پس اگر روى گرداندند [نگران مباش، زيرا] ما تو را نگهبان آنان نفرستادهايم. برعهده تو جز رساندن پيام نيست و ما هرگاه از جانب خود رحمتى به انسان بچشانيم، به آن شاد و مغرور مىشود، و اگر به سبب كارهايى كه قبلا به دست خود انجام دادهاند به آنان بدى برسد [نعمتها را فراموش مىكنند، چرا] كه انسان كفرانپيشه است. (49) حاكميّت آسمانها و زمين از آن خداست. هرچه بخواهد مىآفريند، به هر كه بخواهد دخترانى مىبخشد و به هركه بخواهد پسرانى ارزانى مىدارد. (50) يا پسران و دخترانى با هم به آنان مىدهد، و هركه را بخواهد عقيم مىگرداند، به راستى او دانا و تواناست. (51) و هيچ بشرى را نرسد كه خدا با او سخن بگويد مگر از راه وحى يا از پشت حجابى، يا اينكه فرستادهاى بفرستد و به اذن او هرچه بخواهد وحى كند، به راستى او بلندمرتبه و حكيم است.