(32) و از نشانههاى [قدرت] او كشتىهاى كوه پيكرى است كه در دريا روانند. (33) اگر بخواهد باد را ساكن مىكند و كشتىها برپشت دريا بىحركت مىمانند. به راستى در اين [امر] براى هر صبرپيشه سپاسگزارى نشانههايى [از قدرت خدا] است. (34) يا [اگر بخواهد] آنها را به كيفر آنچه [سرنشينانشان] مرتكب شدهاند غرق مىكند، و [يا اگر بخواهد] از بسيارى درمىگذرد [و غرقشان نمىكند]. (35) [تا قدرت خدا آشكار شود] و كسانى كه در آيات ما مجادله مىكنند بدانند كه برايشان هيچ گريزگاهى نيست. (36) پس آنچه به شما داده شده كالاى زندگى دنياست و آنچه نزد خداست براى كسانى كه ايمان آورده و بر پروردگارشان توكّل مىكنند بهتر و پايدارتر است. (37) و [نيز براى] كسانى كه از گناهان بزرگ و گناهان بسيار زشت اجتناب مىكنند و چون به خشم آيند مىبخشند. (38) و [براى] كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده و نماز را برپا داشتهاند و كارشان در ميانشان براساس مشورت است و از آنچه به آنان عطا كردهايم انفاق مىكنند. (39) و [براى] كسانى كه وقتى به آنان ستم مىشود، طلب يارى مىكنند. (40) و جزاى بدى، بديى مانند آن است. پس هركه در گذرد و اصلاح كند اجرش بر عهده خداست. به يقين او ستمكاران را دوست نمىدارد. (41) و كسانى كه پس از ستم ديدن خود طلب يارى مىكنند، قطعا اعتراضى بر آنان نيست. (42) اعتراض تنها بر كسانى است كه به مردم ستم روامىدارند و در زمين به ناحق سركشى مىكنند. اينانند كه عذابى دردناك خواهند داشت. (43) و هركه صبر پيشه كند و [مجرم را] ببخشد، بىشك اين از كارهاى استوار است. (44) و هركه را خدا گمراه كند، پس از او كارسازى نخواهد داشت، و ستمكاران را مىبينى كه چون عذاب را بنگرند مىگويند: آيا راهى براى بازگشت وجود دارد؟