به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) حا، ميم. (2) فروفرستادن اين كتاب از جانب خداى عزّتمند حكيم است. (3) به راستى در آسمانها و زمين براى مؤمنان نشانههايى [از قدرت خدا] است. (4) و در آفرينش شما و جنبندگانى كه پراكنده مىسازد، براى مردمى كه يقين دارند نشانههاست. (5) و در آمد و رفت شب و روز و رزقى كه خدا از آسمان نازل مىكند و زمين را پس از مرگش به وسيله آن زنده مىسازد، و در تغيير بادها، براى مردمى كه عقل خود را به كار مىگيرند نشانههاست. (6) اينها آيات خداست كه آن را به حق بر تو مىخوانيم. [اگر به اينها ايمان نياورند،] پس به چه سخنى بعد از [سخن] خدا و آيات او ايمان مىآورند؟ (7) واى بر هر دروغپرداز گنهپيشه، (8) كه آيات خدا را كه بر او خوانده مىشود، مىشنود، سپس به حال تكبّر [بر كفر خود] اصرار مىورزد، چنانكه گويى آنها را نشنيده است. پس او را به عذابى دردناك نويد ده. (9) و هرگاه از آيات ما چيزى بداند، آن را به مسخره مىگيرد. اينانند كه عذابى ذلّتآور خواهند داشت. (10) دوزخ در تعقيب آنان است، و آنچه به دست آورده و آنچه جز خدا معبود خود گرفتهاند، كارى برايشان نخواهد ساخت و عذابى بزرگ خواهند داشت. (11) اين [قرآن] وسيله هدايت است، و كسانى كه به آيات پروردگارشان كفر ورزيدهاند، براى آنان عذابى دردناك از نوع سخت آن خواهد بود. (12) خداست آنكه دريا را براى شما مسخّر كرد، تا كشتىها به فرمان او در آن روان گردند، و تا از فضل او طلب نماييد، و باشد كه سپاسگزارى كنيد. (13) و آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است- كه همه از اوست- براى شما مسخّر كرد. به راستى در اين [امر] براى مردمى كه مىانديشند نشانههايى [از قدرت خدا] است.