(14) به كسانى كه ايمان آوردهاند بگو تا از آنان كه انتظار روزهاى [عقوبت] خدا را ندارند، درگذرند، تا [خدا] هر گروهى را [چه شما و چه آنان] در برابر آنچه به دست مىآوردند سزا دهد. (15) هركس كار شايسته كند به سود خود اوست و هركس كار بد انجام دهد به زيان خود اوست، سپس فقط به سوى پروردگارتان بازگردانده مىشويد. (16) و به راستى، ما به بنى اسرائيل كتاب و حكم و نبوّت داديم و از چيزهاى مطبوع روزى آنان كرديم و آنان را بر اهل زمانه برترى بخشيديم. (17) و دلايل روشنى از امر [دين] به آنان داديم؛ پس اختلاف نكردند مگر پس از آنكه آگاهى [از حقيقت] برايشان حاصل شد [و اين اختلاف] از روى تجاوزطلبى بود كه در ميانشان وجود داشت. قطعا پروردگار تو روز قيامت ميان آنان درباره آنچه بر سرش اختلاف مىكردند داورى خواهد كرد. (18) سپس تو را بر راهى از امر [دين] قرار داديم؛ پس آن را پيروى كن و از هوسهاى كسانى كه ناآگاهند پيروى مكن. (19) زيرا آنان هرگز نمىتوانند در برابر [كيفر] خدا براى تو كارى كنند، و البته ستمكاران بعضىشان ياور بعضى ديگرند، و خدا ياور تقواپيشگان است. (20) اين [قرآن] براى مردم مايه بينشهاست، و براى گروهى كه اهل يقيناند مايه هدايت و رحمت است. (21) آيا كسانى كه مرتكب بدىها شدهاند پنداشتهاند كه آنان را مانند كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند قرار مىدهيم كه زندگى و مرگشان يكسان باشد؟ چه بد داورى مىكنند. (22) و خدا آسمانها و زمين را به حق آفريد [تا هدف خلقت تحقق يابد، و] تا هركسى در برابر آنچه به دست آورده است سزا داده شود، و آنان ستم نخواهند ديد.