سوره فتح به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) به راستى ما [در صلح حديبيّه] فتح نمايانى براى تو پديد آورديم. (2) تا خدا آن گناهان تو را كه قبل و بعد [از هجرت، به وسيله كفّار مكّه به تو نسبت داده شده] بود بر تو بپوشاند و نعمتش را بر تو تمام كند و تو را به راهى راست رهنمون شود. (3) و تو را به نصرتى با عزّت يارى كند. (4) اوست آنكه آرامش را در دلهاى مؤمنان فرود آورد تا ايمانى بر ايمان خود بيفزايند. و سپاهيان آسمانها و زمين فقط از آن خداست، و خدا دانا و حكيم است. (5) تا مردان و زنان مؤمن را به باغهايى درآورد كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است درحالىكه در آنها جاودانهاند، و تا بدىهايشان را از آنان بزدايد، و اين نزد خدا كاميابى بزرگى است. (6) و تا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را [به وسيله خشم و اندوه] عذاب دهد؛ همانان كه گمان بد به خدا مىبرند [و تصور مىكنند كه خدا پيامبر را يارى نمىكند]. گردش به زمانه آنان را احاطه كرده و خدا بر آنان خشم نموده و لعنتشان كرده و جهنّم را برايشان آماده ساخته است و چه بد سرانجامى است. (7) و سپاهيان آسمانها و زمين تنها از آن خداست و خدا عزّتمند و حكيم است. (8) [اى پيامبر،] ما تو را به عنوان گواه و مژده دهنده و اخطار كننده فرستاديم. (9) تا به خدا و پيامبرش ايمان آوريد و خدا را يارى كنيد و او را بزرگ بداريد و بامدادان و شامگاهان او را تنزيه نماييد.