(16) همانان كه مىگويند: پروردگارا، ما ايمان آوردهايم، پس گناهانمان را بر ما ببخشاى، و ما را از عذاب آتش حفظ كن. (17) همان صابران و صداقت پيشگان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و آمرزش خواهان در سحرگاهان. (18) خدا كه به عدالت قيام دارد، گواهى مىدهد كه معبودى جز او نيست، و فرشتگان و صاحبان علم [نيز گواهى مىدهند]. جز او كه عزّتمند و حكيم است، معبودى نيست. (19) همانا حقيقت دين در نزد خدا تسليم بودن [در برابر او] است. و كسانى كه كتاب [آسمانى] به آنان داده شده، اختلاف نكردند مگر پس از آن كه آگاهى برايشان حاصل شد، آن هم از روى زيادهطلبى كه ميانشان وجود داشت. و هركس به آيات خدا كفر ورزد، [بداند كه] حساب خدا سريع است. (20) پس اگر با تو محاجّه كردند، بگو: من و هركه پيرو من است خود را تسليم خدا كردهايم. و به كسانى كه كتاب [آسمانى] به آنان داده شده و به درس ناخواندگان (مشركان) بگو: آيا شما هم تسليم خدا مىشويد؟ پس اگر تسليم شوند، قطعا هدايت يافتهاند، و اگر روى بگردانند، فقط رساندن [پيام] برعهده توست، و خدا به بندگانش بيناست. (21) كسانى كه به آيات خدا كفر مىورزند، و پيامبران را به ناحق مىكشند، و مردمى را كه به عدالت وامىدارند به قتل مىرسانند، آنان را به عذابى دردناك مژده ده. (22) اينان كسانىاند كه اعمالشان در دنيا و آخرت تباه مىشود، و هيچ ياورى نخواهند داشت.