(25) به راستى ما پيامبران خود را با دلايل روشن فرستاديم و با آنان كتاب و وسيله سنجش را فرود آورديم تا مردم به عدل و داد قيام كنند؛ و آهن را كه داراى قدرتى سخت و سودهايى براى مردم است نازل كرديم [تا به وسيله آن از ارزشها دفاع كنند]، و تا خدا معلوم كند چه كسى در نهان، او و پيامبرانش را يارى مىكند. به يقين خدا قوى و عزّتمند است. (26) و همانا ما نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل آن دو، نبوّت و كتاب را قرار داديم؛ پس برخى از آنان هدايت يافتهاند و بسيارى از آنان نافرمانند. (27) سپس در پى آنان پيامبران خود را فرستاديم، و عيسى پسر مريم را در پى ايشان آورديم و به او انجيل داديم، و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند رأفت و رحمت قرار داديم. و رهبانيّتى را كه ابداع كردند ما بر آنان ننوشتيم، ولى براى طلب خشنودى خدا [خود آن را وضع كردند]، امّا آن را چنانكه شايسته بود رعايت نكردند. پس به كسانى از آنان كه ايمان آوردند اجرشان را داديم، و بسيارى از آنان نافرمان بودند. (28) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا پروا بداريد و [چنانكه بايد] به پيامبرش ايمان بياوريد تا از رحمت خود دو بهره به شما عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه به وسيله آن راه بسپريد و شما را بيامرزد، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (29) [اين پاداش را براى شما مقرّر كردم] تا اهل كتاب بدانند كه بر چيزى از فضل خدا قدرت ندارند و فضل و بخشش به دست خداست، آن را به هركه بخواهد عطا مىكند، و خدا داراى فضل بزرگ است.