(12) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هرگاه خواستيد با پيامبر نجوا كنيد، پيش از نجواى خود صدقهاى تقديم داريد. اين براى شما بهتر و پاكيزهتر است؛ و اگر [چيزى] نيافتيد قطعا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (13) آيا ترسيديد كه پيش از نجواى خود صدقههايى تقديم داريد؟ اكنون كه [اين كار را] نكرديد و خدا شما را بخشيد، پس نماز را برپا داريد و زكات بدهيد و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد؛ و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. (14) آيا ننگريستهاى به كسانى كه قومى را كه خدا بر آنان خشم گرفته است به دوستى گرفتهاند؟ آنان نه از شمايند و نه از ايشان، و به دروغ سوگند ياد مىكنند [كه ما با شماييم،] و خود مىدانند [كه دروغ مىگويند]. (15) خدا براى آنان عذابى سخت آماده كرده است. به راستى چه بد است آنچه انجام مىدهند. (16) سوگندهاى خود را سپر قرار داده و [مردم را] از راه خدا بازداشتهاند، از اينرو براى آنان عذابى خوار كننده خواهد بود. (17) اموال و اولادشان هرگز در برابر [عذاب] خدا هيچ كارى برايشان نخواهد ساخت آنان اهل آتشند و همواره در آن خواهند بود. (18) روزى كه خدا آنان را يكسره برمىانگيزد؛ پس همانگونه كه براى شما سوگند مىخورند، براى او نيز [به دروغ] سوگند مىخورند و مىپندارند كه بر چيزى [صحيح] استوارند. آگاه باشيد كه آنان خود، دروغگويند. (19) شيطان بر آنان مسلّط شده و ذكر خدا را از يادشان برده است. اينان حزب شيطانند. آگاه باشيد كه تنها حزب شيطان زيانكارند. (20) به يقين، كسانى كه با خدا و پيامبرش دشمنى مىكنند، در زمره خوارترين كسان خواهند بود. (21) خدا مقرّر كرده است كه: حتما من و پيامبرانم غالب خواهيم شد. آرى خدا قوى و عزّتمند است.