(7) آيا ندانستهاى كه خدا آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مىداند؟ هيچ نجواى سه نفرهاى نيست مگر اينكه او چهارمين آنان است، و نه پنج نفرهاى مگر اينكه او ششمين آنان است، و نه كمتر از آن و نه بيشتر، مگر اينكه هرجا باشند او با آنان است؛ سپس روز قيامت آنان را از آنچه كردهاند با خبر خواهد ساخت. به يقين، خدا به هر چيزى داناست. (8) آيا به كسانى كه از نجوا بازداشته شدهاند ننگريستهاى كه باز هم به آنچه از آن نهى شدهاند برمىگردند و با يكديگر درباره گناه و تجاوز و سرپيچى از فرمان پيامبر نجوا مىكنند، و چون نزد تو مىآيند با چيزى به تو تحيّت مىگويند كه خدا با آن به تو تحيّت نگفته است، و با خودشان مىگويند: چرا خدا ما را به كيفر آنچه مىگوييم عذاب نمىكند؟ جهنّم براى آنان بس است كه به آتش آن خواهند سوخت، و چه بد سرانجامى است. (9) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هنگامى كه نجوا مىكنيد، درباره گناه و تجاوز و سرپيچى از فرمان پيامبر نجوا نكنيد، و درباره نيكوكارى و تقوا نجوا كنيد، و از خدايى كه به سوى او محشور مىشويد پروا بداريد. (10) جز اين نيست كه اين [گونه] نجوا از شيطان است، تا كسانى را كه ايمان آوردهاند اندوهگين كند، و حال آنكه جز به اذن خدا هيچ زيانى به آنان نمىرساند، و مؤمنان بايد فقط بر خدا توكّل كنند. (11) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هنگامى كه به شما گفته شد: در مجالس جاى بازكنيد، جاى باز كنيد، تا خدا به شما گشايش دهد؛ و هنگامى كه گفته شد: برخيزيد، برخيزيد، تا خدا كسانى از شما را كه ايمان آورده و كسانى را كه از دانش برخوردار شدهاند به درجاتى بالا برد و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است.