(6) و [ياد كن] زمانى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى اسرائيل، به راستى من فرستاده خدا به سوى شما هستم، درحالىكه تورات را كه پيش از من بوده است تصديق مىكنم، و به پيامبرى كه پس از من مىآيد و نامش «احمد» است مژده مىدهم. پس وقتى با دلايل روشن به سويشان آمد، گفتند: اين سحرى است آشكار. (7) و ستمكارتر از آنكس كه با وجود اينكه به اسلام دعوت مىشود به خدا دروغ مىبندند كيست؟ و خدا مردم ستمكار را هدايت نمىكند. (8) مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند، و حال آنكه خدا كاملكننده نور خويش است، هرچند كافران خوش نداشته باشند. (9) اوست آنكه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان غالب گرداند، هرچند مشركان خوش نداشته باشند. (10) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، آيا شما را به تجارتى كه از عذابى دردناك نجاتتان مىدهد راهنمايى كنم؟ (11) به خدا و پيامبرش ايمان بياوريد، و در راه خدا با نيروى مالى و بدنى خود جهاد كنيد. اين براى شما بهتر است اگر بدانيد. (12) تا گناهانتان را بر شما ببخشايد، و شما را به باغهايى درآورد كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است، و در مسكنهايى دلپذير، در بهشتهاى دايمى [جاى دهد]. اين است آن كاميابى بزرگ. (13) و [كاميابى] ديگرى كه آن را دوست مىداريد، نصرتى [بزرگ] و فتحى نزديك از جانب خداست. و به مؤمنان نويد ده. (14) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، ياوران خدا باشيد، همانگونه كه عيسى پسر مريم به حواريّون گفت: ياوران من در راه خدا چه كسانىاند؟ حوارّيون گفتند: ما ياوران خداييم. پس گروهى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و گروهى كافر شدند، و ما كسانى را كه ايمان آورده بودند در برابر دشمنانشان تقويت كرديم و در نتيجه آنان پيروز شدند.