(5) و هنگامى كه به آنان گفته شود: بياييد تا پيامبر خدا براى شما طلب آمرزش كند، سر خود را برمىگردانند، و آنان را مىبينى كه تكبّركنان روى برمىتابند. (6) براى آنان يكسان است، خواه برايشان طلب آمرزش كنى يا برايشان طلب آمرزش نكنى، خدا هرگز آنان را نمىآمرزد. بىترديد، خدا مردم نافرمان را هدايت نمىكند. (7) آنان كسانىاند كه مىگويند: به كسانى كه نزد پيامبر خدايند انفاق نكنيد تا پراكنده شوند، و حال آنكه خزانههاى آسمانها و زمين از آن خداست، ولى منافقان نمىفهمند. (8) مىگويند: اگر به شهر برگرديم قطعا آنكه عزيزترين مردم است آن را كه ذليلترين مردم است از شهر بيرون خواهد كرد، و حال آنكه عزّت فقط از آن خدا و از آن پيامبر او و از آن مؤمنان است، ولى منافقان نمىدانند. (9) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، مبادا اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل كنند. و هركس چنين كند، اينانند كه زيانكار خواهند بود. (10) و از آنچه به شما عطا كردهايم انفاق كنيد پيش از آنكه يكى از شما را مرگ فرارسد و بگويد: پروردگارا، كاش مدّتى كوتاه به من مهلت مىدادى تا انفاق كنم و از شايستگان شوم. (11) و خدا هرگز [مرگ] كسى را- آنگاه كه اجلش فرارسيده باشد- به تأخير نمىافكند، و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. سوره تغابن