به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خدا را تنزيه مىكنند. فرمانروايى فقط از آن او و ستايش [نيز] مختصّ اوست، و او بر هر چيزى تواناست. (2) اوست آنكه شما را آفريد، پس برخى از شما كافرند و برخى مؤمن، و خدا به آنچه مىكنيد بيناست. (3) آسمانها و زمين را به حقّ آفريد، و به شما شكل بخشيد و شكلهايتان را نيكو ساخت، و بازگشت [همگان] فقط به سوى اوست. (4) آنچه را كه در آسمانها و زمين است مىداند، و آنچه را كه پنهان مىداريد و آنچه را كه آشكار مىكنيد [نيز] مىداند، و خدا به آنچه در درون سينههاست داناست. (5) آيا خبر كسانى كه پيش از اين كفر ورزيدند و ثمره تلخ كارهاى خود را چشيدند و [در آخرت] عذابى دردناك خواهند داشت، به شما نرسيده است؟ (6) اين بدان سبب بود كه پيامبرانشان با دلايل روشن به سويشان مىآمدند، ولى آنان مىگفتند: آيا آدميانى ما را هدايت مىكنند؟ پس كفر ورزيدند و روى گرداندند، درحالىكه خدا [از آنان] بىنياز بود، و خدا بىنياز و ستوده است. (7) كسانى كه كفر ورزيدهاند پنداشتهاند كه هرگز برانگيخته نخواهند شد. بگو: چرا، به پروردگارم سوگند كه حتما برانگيخته خواهيد شد، سپس از آنچه كردهايد قطعا با خبر خواهيد گشت، و اين بر خدا آسان است. (8) پس به خدا و پيامبرش و به اين نورى كه نازل كردهايم (قرآن) ايمان بياوريد، و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. (9) [ياد كن] هنگامى را كه خدا شما را در «يوم الجمع» گرد مىآورد. آن روز، روز مغبون شدن است. و هركس به خدا ايمان بياورد و كار شايسته انجام دهد، بدىهايش را از او مىزدايد، و او را به باغهايى در مىآورد كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است؛ جاودانه در آنها براى هميشه خواهند بود. اين است آن كاميابى بزرگ.