ترجمه قرآن - مركز فرهنگ و معارف قرآن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مركز فرهنگ و معارف قرآن جلد : 1 صفحه : 570

(40) پس سوگند ياد مى‌كنم به خداوندگار مشرقها و مغرب‌ها كه ما حتما تواناييم،
(41) بر اين‌كه بهتر از آنان را به جايشان بياوريم، و ما هرگز مغلوب و ناتوان نيستيم.
(42) پس بگذار آنان ياوه گويند و بازى كنند تا به آن روزى كه بدان تهديد مى‌شوند برسند.
(43) روزى كه شتابان از گورها بيرون مى‌آيند، گويى آنان به سوى علامتى نصب شده مى‌دوند؛
(44) اين در حالى است كه چشمانشان فروافتاده و ذلّتى [وصف ناپذير] آنان را فرا گرفته است. اين است آن روزى كه به آن تهديد مى‌شدند.
سوره نوح‌
به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان‌
(1) همانا ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه: قوم خود را پيش از آن‌كه عذابى دردناك بر آنان دررسد اخطار كن.
(2) [نوح‌] گفت: اى قوم من، من براى شما اخطار كننده‌اى روشنگرم.
(3) [به شما مى‌گويم:] كه خدا را بپرستيد و از او پروا بداريد و مرا فرمان بريد.
(4) تا گناهانتان را بيامرزد و شما را تا سرآمدى معيّن مهلت دهد. بى‌ترديد هنگامى كه سرآمد [معيّن شده از سوى‌] خدا دررسيد، به تأخير نمى‌افتد. اگر مى‌دانستيد [به اطاعت خدا باز مى‌گشتيد].
(5) [نوح‌] گفت: پروردگارا، من قوم خود را شب و روز دعوت كردم.
(6) ولى دعوت من جز بر گريزشان نيفزود.
(7) و من هر بار [به توبه‌] دعوتشان كردم تا آنان را بيامرزى، انگشتانشان را در گوش‌هايشان نهادند و جامه‌هايشان را بر سر كشيدند و [بر طغيان خود] اصرار كردند و سخت تكبّر ورزيدند.
(8) سپس من با صداى بلند دعوتشان كردم.
(9) باز من، [گاه سخن خود را] براى آنان آشكارا، و [گاه نيز] چنان‌كه بايد، در نهان برايشان گفتم.
(10) پس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است،

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مركز فرهنگ و معارف قرآن جلد : 1 صفحه : 570

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست