سوره جنّ به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) بگو: به من وحى شده است كه گروهى از جنيّان [به قرائت من] گوش داده و گفتهاند: ما قرآنى شگفتآور شنيدهايم. (2) كه به سوى خير و صلاح هدايت مىكند، از اينرو به آن ايمان آورديم، و هرگز كسى را براى پروردگارمان شريك قرار نمىدهيم. (3) و اينكه مقام پروردگارمان بلند است؛ نه همسرى برگرفته است و نه فرزندى. (4) و اينكه سفيه ما درباره خدا سخن ناروا مىگفت. (5) و اينكه ما گمان مىكرديم كه جن و انس هرگز بر خدا دروغ نمىبندند. (6) و اينكه مردانى از انسيان به مردانى از جنّيان پناه مىبردند، و بر طغيان آنها مىافزودند. (7) و اينكه آنها همانگونه كه شما پنداشتهايد، پنداشتهاند كه خدا هرگز كسى را [به رسالت] مبعوث نخواهد كرد. (8) و اينكه ما خواستيم بر آسمان دست يابيم ولى آن را پر از نگهبانان نيرومند و شهابها يافتيم. (9) و اينكه ما قبلا [براى استراق سمع] در نشستنگاههايى از آسمان مىنشستيم، امّا اكنون هركه بخواهد استماع كند، شهابى را در كمين خود مىيابد. (10) و اينكه ما نمىدانيم آيا براى كسانى كه در زمينند شرّى اراده شده يا پروردگارشان برايشان خيرى خواسته است؟ (11) و اينكه برخى از ما شايستهاند و برخى جز اينند؛ ما داراى مسلكهايى گوناگونيم. (12) و اينكه ما مىدانيم كه هرگز نمىتوانيم در زمين خدا را ناتوان سازيم، و هرگز نمىتوانيم با فرار، از سلطه او خارج شويم. (13) و اينكه ما وقتى آن رهنمود (قرآن) را شنيديم به آن ايمان آورديم؛ پس هر كس به پروردگارش ايمان بياورد، نه از كاستى [حقّ خويش] بيم دارد و نه از اينكه [بر او] ستم رود.