سوره مزّمّل به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) اى جامه به خود پيچيده، (2) شب را جز اندكى به پاخيز، (3) نيمى از آن را، يا اندكى از آن بكاه، (4) يا بر آن بيفزاى و قرآن را چنانكه بايد شمرده بخوان. (5) بىترديد ما سخنى سنگين بر تو القا خواهيم كرد. (6) قطعا در تهجّد شب، ثبات قدم بيشتر و گفتار در آن استوارتر است. (7) البته تو در روز تلاشى طولانى دارى. (8) و نام پروردگارت را ياد كن، و با بريدن از ديگران تمام توجّه خود را چنانكه بايد به سوى او بدار. (9) [او] خداوندگار مشرق و مغرب است. معبودى جز او نيست، پس او را كارساز خود برگير. (10) و بر آنچه مىگويند شكيبا باش و به شيوهاى زيبا از آنان دورى كن. (11) و مرا با آن تكذيبكنندگان صاحب نعمت واگذار و اندكى به آنان مهلت ده. (12) كه البتّه نزد ماست قيدهايى گران و آتشى برافروخته، (13) و طعامى گلوگير و عذابى دردناك، (14) در روزى كه زمين و كوهها به لرزه درآيند، و كوهها به صورت پشتههايى از شن روان گردند. (15) همانا ما پيامبرى را كه گواه بر شماست به سوى شما فرستاديم، چنانكه پيامبرى به سوى فرعون فرستاديم. (16) پس فرعون آن پيامبر را نافرمانى كرد و ما او را به كيفرى سنگين فروگرفتيم. (17) پس اگر كفر بورزيد، چگونه خود را از [عذاب] روزى كه كودكان را پير مىكند، مصون مىداريد؟ (18) آسمان از [هول] آن روز مىشكافد؛ وعده خدا انجام شدنى است. (19) بىترديد، اين آيات هشدارى [بزرگ] است؛ پس هركه بخواهد، راهى به سوى پروردگارش برگيرد.