(48) از اينرو شفاعت شفاعت كنندگان به حالشان سودى نمىبخشد. (49) پس چه شده است آنان را كه از اين تذكّر رويگردانند؟ (50) گويى آنان گورخرانى رميدهاند، (51) كه از شيرى ژيان گريختهاند. (52) [نه،] بلكه هريك از آنان مىخواهد نامههايى گشوده [از سوى خدا] به او داده شود. (53) چنين نيست، بلكه آنان از آخرت نمىترسند. (54) حقّا كه اين تذكّرى [ارزشمند] است. (55) پس هركه بخواهد به وسيله آن تذكّر يابد. (56) و تذكّر نمىيابند مگر اينكه خدا بخواهد. او درخور پروا داشتن و درخور آمرزيدن است. سوره قيامه به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) سوگند مىخورم به روز قيامت، (2) و سوگند مىخورم به نفس ملامتگر [كه شما برانگيخته خواهيد شد]. (3) آيا اين انسان مىپندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟ (4) چرا، [جمع خواهيم كرد،] درحالىكه بر درست كردن سرانگشتانش هم تواناييم. (5) [او دليلى بر نفى معاد ندارد،] بلكه اين انسان مىخواهد در آينده خود نيز گناه كند. (6) [از اينرو با حالت انكار] مىپرسد: روز قيامت كى خواهد بود؟ (7) پس آنگاه كه چشمها خيره شود، (8) و ماه بىنور گردد، (9) و خورشيد و ماه [يكجا] جمع شوند، (10) آن روز انسان مىگويد: گريزگاه كجاست؟ (11) هرگز! پناهگاهى نيست. (12) آن روز قرارگاه فقط نزد پروردگار توست. (13) آن روز انسان را از آنچه پيش فرستاده و آنچه برجاى نهاده است با خبر مىكنند. (14) [خبر لازم نيست،] بلكه انسان بر نفس خود بيناست، (15) هرچند عذر تراشىهاى خود را [درباره گناهانش] مطرح كند. (16) [اى پيامبر،] زبان خود را به قرائت قرآن حركت نده كه در [حفظ] آن شتاب كنى، (17) زيرا جمع كردن و قرائت آن فقط برعهده ماست. (18) پس هنگامى كه ما آن را خوانديم، خواندن آن را دنبال كن. (19) سپس بيان [و توضيح] آن هم فقط برعهده ماست.