(6) چشمهاى كه بندگان خدا [مى را آميخته] با آن مىنوشند و [هرجا بخواهند] آن را- چنانكه بايد- روان مىسازند. (7) آنان به نذر خود وفا مىكنند و از روزى كه شرّش فراگير است مىترسند. (8) و طعام را با اينكه دوست دارند، به بينوا و يتيم و اسير مىدهند. (9) [و مىگويند:] ما فقط براى خشنودى خدا به شما طعام مىدهيم، از شما نه پاداشى مىخواهيم و نه تشكّرى. (10) ما از پروردگارمان از روزى عبوس و سخت مىترسيم. (11) پس خدا آنان را از شرّ آن روز مصون مىدارد و شادابى و سرورى [عظيم] به آنان عطا مىكند. (12) و به سبب آنكه صبر كردند، بهشتى [وصف ناپذير] و لباسى از حرير پاداششان مىدهد. (13) در آنجا بر تختها تكيه مىزنند، درحالىكه نه آفتابى در آنجا مىبينند و نه سرمايى. (14) و سايههاى آن بر سرشان نزديك است و [چيدن] ميوههايش به خوبى آسان گشته است. (15) و ظرفهايى سيمين و تنگهايى بلورين بر آنان مىگردانند؛ (16) بلورهايى از نقره كه آنها را چنانكه بايد اندازهگيرى كردهاند. (17) و در آنجا پيمانهاى كه آميزهاش زنجبيل است به آنان مىنوشانند؛ (18) چشمهاى كه در آنجاست و «سلسبيل» ناميده مىشود. (19) و پسرانى هميشه جوان [براى خدمت] بر گردشان مىگردند كه چون آنها را ببينى، مىپندارى مرواريدهايى پراكندهاند. (20) و چون آنجا را بنگرى، نعمتى [فراوان] و سلطنتى بزرگ مىبينى. (21) بر روى [لباسهاى] آنان جامههاى سبز از ديباى نازك و ديباى ستبر است و با دستوارههايى سيمين زينت يافتهاند، و پروردگارشان شرابى پاك به آنان مىنوشاند. (22) [و به آنان گفته مىشود:] اين جزايى است براى شما، و از تلاش شما سپاسگزارى شده است. (23) ماييم كه اين قرآن را چنانكه بايد بر تو فروفرستاديم. (24) پس بر حكم پروردگارت شكيبا باش و از آنان هيچ گناهكار يا كفرانپيشهاى را اطاعت نكن. (25) و نام پروردگارت را صبح و شام ياد كن.