(7) چنين نيست [كه مىپندارند]، قطعا نامه [اعمال] بدكاران در «سجّين» ثبت است. (8) و تو چه مىدانى كه «سجّين» چيست؟ (9) كتابى است نوشته شده. (10) آن روز واى بر تكذيب كنندگان! (11) همانان كه روز جزا را تكذيب مىكنند. (12) و جز هر تجاوزكار گناهپيشهاى آن را تكذيب نمىكند. (13) [همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود، مىگويد: افسانههاى پيشينيان است. (14) چنين نيست، بلكه آنچه مرتكب مىشدند، بر دلهايشان زنگار نشانده است. (15) آرى، قطعا در آن روز آنان از پروردگار خود محجوب خواهند بود. (16) سپس آنان حتما به آتش جهنّم خواهند سوخت. (17) سپس [به آنان] گفته مىشود: اين است آنچه شما آن را دروغ مىشمرديد. (18) چنين نيست [كه مىپندارند]، قطعا نامه [اعمال] نيكوكاران در «عليّين» ثبت است. (19) و تو چه مىدانى كه «عليّين» چيست؟ (20) كتابى است نوشته شده، (21) كه مقرّبان شاهد آنند. (22) به يقين، نيكوكاران در نعمتى [وصفناپذير] خواهند بود. (23) بر تختهاى آراسته نظاره مىكنند. (24) در چهرههايشان شادابى نعمت را مىبينى. (25) از شرابى ناب و مهر شده به آنان مىنوشانند، (26) كه مهر آن مشك است، و در اين [نعمتها] است كه رقابت كنندگان بايد به رقابت پردازند. (27) و آميزه آن از «تسنيم» است. (28) چشمهاى كه مقرّبان از آن مىنوشند. (29) آرى، كسانى كه گنهكار بودند [در دنيا] به مؤمنان مىخنديدند. (30) و چون بر آنان مىگذشتند [از روى ريشخند] به يكديگر چشمك مىزدند. (31) و چون به سوى كسان خود بازمىگشتند، شيرينكام بازمىگشتند. (32) و چون مؤمنان را مىديدند، مىگفتند: اينان قطعا گمراهند. (33) و حال آنكه به نگهبانى آنان فرستاده نشده بودند. (34) پس امروز مؤمنان به كافران مىخندند.