(71) اى اهل كتاب، چرا حق را به باطل درمىآميزيد و با اينكه مىدانيد، حق را كتمان مىكنيد؟ (72) و گروهى از اهل كتاب گفتند: در اوّل روز به آنچه بر مؤمنان نازل شده است ايمان بياوريد و در آخر روز [به آن] كافر شويد، شايد آنان [از دينشان] برگردند. (73) و جز [سخن] كسى را كه از دين شما پيروى كند باور مكنيد- بگو: همانا هدايت، هدايت خداست- [و باور مكنيد] كه آنچه [از دين] به شما داده شده است به احدى داده شود، يا بتوانند نزد پروردگارتان با شما محاجّه كنند. بگو: به يقين، بخشش به دست خداست، آن را به هركه بخواهد ارزانى مىدارد، و خدا گشايشمند و داناست. (74) هركه را بخواهد به رحمت خود اختصاص مىدهد، و خدا داراى بخشش بزرگ است. (75) و از اهل كتاب كسانىاند كه اگر به آنان مالى فراوان به امانت دهى، آن را به تو بر مىگردانند؛ و از آنان كسانىاند كه اگر به آنان دينارى به امانت دهى، آن را به تو برنمىگردانند، مگر آن كه پيوسته بالاى سرشان بايستى. اين بدان سبب است كه آنان گفتند: در مورد [تعدّى به] درس ناخواندگان عرب، راهى بر زيان ما نيست، و با اينكه خود مىدانند بر خدا دروغ مىبندند. (76) چنين نيست، بلكه هر كس به عهدش وفا كند و تقوا پيشه نمايد، قطعا خدا تقواپيشگان را دوست مىدارد. (77) بىترديد، كسانى كه عهد خدا و سوگندهايشان را به بهايى اندك مبادله مىكنند، در آخرت هيچ نصيبى نخواهند داشت، و روز قيامت خدا با آنان سخن نمىگويد، و به آنان نظر نمىكند، و پاكشان نمىسازد، و عذابى دردناك خواهند داشت.