(78) و قطعا از ميان آنان گروهى هستند كه زبانشان را به [خواندن] كتاب [آسمانى چنان] مىگردانند كه آن را از كتاب [آسمانى] بپنداريد، در حالى كه از كتاب [آسمانى] نيست، و مىگويند: آن از نزد خداست، در صورتى كه از نزد خدا نيست، و با اينكه خود مىدانند بر خدا دروغ مىبندند. (79) براى هيچ بشرى روا نيست كه خدا به او كتاب و حكم و نبوّت دهد، سپس او به مردم بگويد: در برابر خدا بندگانى براى من باشيد، بلكه [مىگويد:] به دليل اينكه از ديرباز كتاب [آسمانى] را تعليم مىداديد و به درس مىپرداختيد، انسانهايى ربّانى باشيد. (80) و روا نيست به شما فرمان دهد كه فرشتگان و پيامبران را به خدايى گيريد. آيا شما را پس از آن كه تسليم [حق] شدهايد، به كفر فرمان مىدهد؟ (81) و [ياد كن] وقتى را كه خدا از پيامبران پيمان گرفت كه هر كتاب و حكمتى به شما دادم، سپس پيامبرى براى شما آمد كه آنچه را با شماست تصديق مىكند، البته به او ايمان بياوريد و حتما او را يارى كنيد. [خدا] گفت: آيا اقرار كرديد و بر اين [مطلب] عهد مرا پذيرفتيد؟ گفتند: اقرار كرديم. گفت: پس گواه باشيد، و من با شما از گواهانم. (82) پس كسانى كه بعد از اين، روى بگردانند، آنان خود نافرمانند. (83) آيا [دينى] غير از دين خدا طلب مىكنند؟ درحالىكه هركه در آسمانها و زمين است خواه و ناخواه تسليم [فرمان] اوست، و فقط به سوى او بازگردانده مىشوند.