(49) و [ياد كنيد] وقتى را كه شما را از فرعونيان نجات داديم، كه آن عذاب سخت را بر شما تحميل مىكردند؛ پسرانتان را سر مىبريدند و زنانتان را زنده مىگذاشتند، و در اين، آزمايشى بزرگ از جانب پروردگارتان بود. (50) و [ياد كنيد] وقتى را كه آن دريا را براى شما شكافتيم و شما را نجات داديم و فرعونيان را غرق كرديم، در حالى كه شما ناظر بوديد. (51) و [ياد كنيد] وقتى را كه با موسى چهل شب وعده گذاشتيم، سپس شما بعد از [رفتن] او آن گوساله را [به پرستش] گرفتيد، در حالى كه ستمكار بوديد. (52) سپس شما را بعد از آن عفو كرديم، باشد كه سپاسگزارى كنيد. (53) و [ياد كنيد] وقتى را كه به موسى كتاب و فرقان داديم، باشد كه هدايت يابيد. (54) و [ياد كنيد] وقتى را كه موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، قطعا شما با برگرفتن آن گوساله [به پرستش] برخود ستم كردهايد، پس به درگاه آفريدگارتان توبه كنيد و يكديگر را بكشيد، كه اين نزد آفريدگارتان براى شما بهتر است؛ پس توبه شما را پذيرفت. به يقين او بسيار توبهپذير و مهربان است. (55) و [ياد كنيد] وقتى را كه گفتيد: اى موسى، ما سخن تو را باور نمىكنيم تا اينكه خدا را آشكارا ببينيم؛ پس صاعقه شما را فروگرفت درحالىكه شما نظاره مىكرديد. (56) سپس شما را پس از مرگتان برانگيختيم، باشد كه سپاسگزارى كنيد. (57) و ابر را بر شما سايبان ساختيم، و «منّ» و «سلوى» بر شما نازل كرديم؛ بخوريد از غذاهاى دلپذيرى كه به شما عطا كردهايم. [امّا آنان ناسپاسى كردند] و بر ما ستم نكردند بلكه بر خودشان ستم مىكردند.