(58) و [ياد كنيد] وقتى را كه گفتيم: به اين شهر درآييد، و از آن، از هرجا كه خواستيد به فراوانى بخوريد و از اين در با حال سجده (خضوع) درآييد و بگوييد: خدايا، گناهان ما را فروريز، تا خطاهايتان را بر شما ببخشاييم و [پاداش] نيكوكاران را خواهيم افزود. (59) پس كسانى كه ستم كردند، [آن را] به سخنى غير از آنچه به ايشان گفته شده بود تبديل كردند، و ما هم بر آنان كه ستم كردند، به سبب اين كه نافرمانى پيشه كرده بودند عذابى از آسمان فروفرستاديم. (60) و [ياد كنيد] وقتى را كه موسى براى قوم خود درخواست آب كرد، پس گفتيم: با عصايت به آن سنگ بزن. پس دوازده چشمه از آن جوشيد، كه هر سبطى (تيرهاى) آبشخور خود را شناخت. [گفتيم]: از رزق خدا بخوريد و بياشاميد، و در زمين به فساد نپردازيد. (61) و [ياد كنيد] وقتى را كه گفتيد: اى موسى، ما هرگز بر يك خوراك صبر نخواهيم كرد، پس به خاطر ما پروردگارت را بخوان تا از آنچه زمين مىروياند، از سبزى و خيار و سير و عدس و پياز آن براى ما پديد آورد. موسى گفت: آيا چيزى را كه نازلتر است به جاى چيزى كه بهتر است اختيار مىكنيد؟! به شهرى فرود آييد، كه آنچه خواستيد براى شما خواهد بود. و خوارى و تهيدستى بر آنان مقرّر شد، و به خشمى [بزرگ] از جانب خدا گرفتار آمدند. اين بدان سبب بود كه به آيات خدا كفر مىورزيدند و پيامبران را به ناحق مىكشتند. اين بدان سبب بود كه نافرمانى كردند و تجاوزكار بودند.