(34) مردان بر زنان خود مديريّت دارند، بدان سبب كه خدا بعضى از آنان (مردان) را بر بعضى (زنان) برترى داده است، و نيز بدان سبب كه آنان [در زندگى مشترك خود] از اموالشان هزينه مىكنند. پس زنان شايسته فرمانبردارند، و در غياب [شوهر حقوق او را] حفظ مىكنند، همانگونه كه خدا [حقوق آنان را] حفظ كرده است. و زنانى كه از ناسازگارى آنان بيم داريد، نخست اندرزشان دهيد، و [اگر سود نداد،] در بستر از آنان دورى كنيد، و [اگر سود نداد] آنان را بزنيد؛ پس اگر از شما اطاعت كردند، راهى بر زيانشان مجوييد. همانا خدا بلندمرتبه و بزرگ است. (35) و اگر از جدايى ميان آن دو، بيم داريد، داورى از كسان مرد و داورى از كسان زن برانگيزيد [تا راه اصلاح را بيابند]؛ اگر آن دو، اراده اصلاح داشته باشند، خدا ميانشان توافق برقرار مىكند. به يقين خدا دانا و آگاه است. (36) و خدا را بپرستيد، و چيزى را شريك او قرار ندهيد، و به پدر و مادر نيكى كنيد، و به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و همسايه نزديك و همسايه دور و همنشين و در راه مانده و بردگانى كه مالكشان هستيد [نيز نيكى كنيد]. همانا خدا كسى را كه متكبّر و خودستاست دوست نمىدارد؛ (37) همانان كه بخل مىورزند، و مردم را به بخل وا مىدارند، و آنچه را خدا از فضل خود به آنان داده است كتمان مىكنند. و براى كافران عذابى خواركننده آماده كردهايم.