(38) و همانان كه اموال خود را براى نماياندن به مردم انفاق مىكنند، و به خدا و روز واپسين ايمان ندارند. و كسى كه شيطان همنشين او باشد، چه بد همنشينى است. (39) و اگر به خدا و روز واپسين ايمان مىآوردند، و از آنچه خدا به آنان عطا كرده است انفاق مىكردند چه زيانى برايشان داشت؟ و خدا به [حال] آنان داناست. (40) به يقين، خدا هموزن ذرّهاى ستم نمىكند، و اگر آن ذرّه كار نيكى باشد آن را چند برابر مىسازد، و از نزد خود اجرى بزرگ مىدهد. (41) پس چگونه است [حال كافران] وقتى كه از هر امّتى گواهى مىآوريم، و تو را نيز بر اينان گواه مىآوريم؟ (42) آن روز، كسانى كه كفر ورزيده و پيامبر را نافرمانى كردهاند، آرزو مىكنند كه كاش با خاك يكسان مىشدند؛ و سخنى را از خدا كتمان نمىتوانند كرد. (43) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، در حال مستى به نماز نزديك نشويد تا بدانيد چه مىگوييد، و نه در حال جنابت- مگر آن كه رهگذر باشيد- تا اينكه غسل كنيد. و اگر بيمار يا مسافر بوديد، يا يكى از شما از قضاى حاجت آمده است، يا با زنان آميزش كردهايد و [براى وضو يا غسل] آبى نيافتيد، آهنگ زمينى پاك كنيد و صورت و دستهايتان را [با آن] مسح نماييد. همانا خدا بسيار با گذشت و آمرزنده است. (44) آيا به كسانى كه بهرهاى از كتاب به آنان داده شده است نظر نيفكندهاى كه خريدار گمراهىاند و مىخواهند شما نيز گمراه شويد؟