(52) اينان كسانىاند كه خدا لعنتشان كرده است، و هركه را خدا لعنت كند، هرگز ياورى براى او نخواهى يافت. (53) آيا آنان نصيبى از حكومت دارند؟ در آن صورت هم به اندازه نقطه هسته خرمايى چيزى به مردم نمىدادند. (54) آيا درباره اين مردم (پيامبر و پيروانش) بر آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است حسد مىورزند؟ همانا ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم و فرمانروايى بزرگى به آنان عطا كرديم. (55) پس بعضى از آنان به وى ايمان آوردند و بعضى از آنان از او اعراض كردند، و آتش برافروخته دوزخ [برايشان] كافى است. (56) به زودى كسانى را كه به آيات ما كفر ورزيدهاند، در آتشى [وصف ناپذير] خواهيم سوزاند. هر بار پوستشان پخته شود، پوست ديگرى را جايگزين آن مىكنيم تا عذاب را بچشند. همانا خدا عزّتمند و حكيم است. (57) و به زودى كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، به باغهايى در مىآوريم كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است و براى هميشه در آنها جاودانهاند، و در آنجا همسرانى پاكيزه خواهند داشت، و آنان را به سايهاى پايدار درمىآوريم. (58) همانا خدا به شما فرمان مىدهد كه امانتها را به صاحبان آنها رد كنيد، و هنگامى كه ميان مردم حكم مىكنيد، به عدالت حكم كنيد. به راستى خدا چه خوب پندى به شما مىدهد. به يقين، خدا شنوا و بيناست. (59) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خدا را اطاعت كنيد و از اين پيامبر و كسانى از خودتان كه متولّيان امر شما هستند فرمان بريد؛ و اگر در چيزى با يكديگر اختلاف پيدا كرديد، اگر به خدا و روز واپسين ايمان داريد، آن را به خدا و پيامبر ارجاع دهيد كه اين بهتر و سرانجامش نيكوتر است.