ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 101

4/ 141
[منافقان‌] كسانى هستند كه مترصّد مى‌مانند. پس اگر گشايشى از جانب خداوند به شما برسد، گويند: «مگر ما با شما نبوديم؟» و اگر براى كافران بهره‌اى باشد، گويند: «آيا ما بر شما غالب نشديم و شما را از [گزند] مؤمنان بازنداشتيم؟» پس خداوند در روز قيامت ميان شما داورى خواهد كرد و خداوند هرگز براى كافران راهى [بر زيان و غلبه‌] بر مؤمنان ننهاده است (141) الّذين: اسم موصول، مبنى، صفت منافقين. سبيلا: مفعول به.
4/ 142
منافقان با خداوند فريب‌كارى مى‌كنند، در حالى كه خداوند [به كيفر اعمالشان‌] فريب‌دهنده‌ى آنان است. و چون به نماز برخيزند با كسالت برخيزند. با مردم رياكارى مى‌كنند و خداوند را جز اندكى به ياد نمى‌آورند (142) هو: ضمير منفصل، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع.
كسالى: حال، تقديرا منصوب. الّا: حرف حصر. قليلا: جانشين مفعول مطلق (الّا ذكرا قليلا)
4/ 143
[منافقان‌] در ميان آن [كفر و ايمان‌] سرگردانند. نه با اين‌ها [مؤمنان‌] و نه با آن‌ها [كافران‌] هستند، و هركس را كه خداوند گمراه گرداند، هرگز راهى براى [رهايى‌] او نخواهى يافت (143) مذبذبين: حال از فاعل يراءون. لا: حرف نفى.
4/ 144
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، كافران را به جاى مؤمنان دوست مگيريد، آيا مى‌خواهيد براى خداوند به زيان خودتان حجّتى آشكار پديد آوريد؟ (144) اولياء: مفعول به دوّم.
4/ 145
قطعا منافقان در پايين‌ترين درجات جهنّم جاى دارند و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت (145)
4/ 146
مگر كسانى كه توبه كنند و [اعمال خود را] اصلاح سازند و به خداوند پناه برند و دين خويش را براى خداوند خالص گردانند، پس اينان با مؤمنان خواهند بود و به زودى خداوند مؤمنان را پاداشى بزرگ مى‌بخشد (146) الّا: حرف استثناء. الّذين: مستثنى، محلا منصوب.
مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
4/ 147
اگر شكر كنيد و ايمان آوريد، خداوند را با عذاب شما چه كار؟ و خداوند شكر پذيرنده‌ى داناست (147) ما: اسم استفهام، مبنى، مفعول به، محلا منصوب. عليما: خبر دوّم كان.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 101

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست