نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 100
4/ 135 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، همواره به عدالت برخيزيد، براى [رضاى] خداوند گواهى دهيد اگر چه به زيان خودتان يا پدر و مادر و خويشاوندان باشد. [در حق آن كه گواهى مىدهيد] اگر توانگر يا نيازمند باشد، خداوند بر آن دو سزاوارتر است. پس از هوس پيروى مكنيد كه از حق تجاوز مىكنيد، و اگر زبان بگردانيد [تحريف كنيد] يا اعراض كنيد [بايد بدانيد كه] يقينا خداوند به آن چه عمل مىكنيد آگاه است (135) شهداء: خبر كونوا. لو: حرف شرط غير جازم. اولى: خبر، تقديرا مرفوع. جملهى كان بما تعملون خبيرا: خبر انّ، محلا مرفوع. خبيرا: خبر كان. 4/ 136 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به خداوند و پيامبرش و كتابى كه بر پيامبرش فروفرستاده است و كتابى كه [تورات و انجيل] از قبل نازل فرموده است، ايمان بياوريد، و هركس به خداوند و فرشتگانش و كتابهايش و پيامبرانش و روز بازپسين كفر ورزد، در حقيقت به گمراهى دورى دچار شده است (136) الّذين: اسم موصول، مبنى، بدل از اىّ، محلا منصوب. الّذى: صفت كتاب، محلا مجرور. ضلالا: مفعول مطلق. 4/ 137 به راستى كسانى كه ايمان آوردند، سپس كفر ورزيدند، سپس ايمان آوردند، سپس كفر ورزيدند، آنگاه بر كفر خود افزودند، خداوند ايشان را نخواهد بخشيد و ايشان را به راهى راهنمايى نخواهد كرد (137) لام: هر دو مورد مقدّر به (ان) ناصبه است. سبيلا: مفعول به دوّم. 4/ 138 به منافقان خبر بده كه عذاب دردناكى براى ايشان [در پيش] است (138) 4/ 139 آنان كه به جاى مؤمنان، كافران را به دوستى مىگيرند؛ آيا نزد آنان عزّت مىجويند؟ در حالى كه همهى عزّت از آن خداوند است (139) الّذين: صفت براى منافقين. اولياء: مفعول به دوّم. جميعا: حال. 4/ 140 و به راستى كه [خداوند] در كتاب بر شما نازل فرموده است كه هرگاه بشنويد كه به آيات الهى كفر مىورزند و آنها را مورد ريشخند قرار مىدهند، با ايشان منشينيد تا به سخنى غير از آن بپردازند، چرا كه آنگاه [اگر با ايشان بنشينيد] شما هم مثل ايشان خواهيد بود. البتّه خداوند همهى منافقان و كافران را در جهنّم گرد خواهد آورد (140) ان: مخفّفه از مثقّله و اسمش ضمير شأن محذوف است. جميعا: حال از منافقين.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 100