ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 128

6. [سوره‌ى انعام (چهارپايان) مكّى، 165 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
6/ 1
ستايش خداوندى را كه آسمان‌ها و زمين را آفريد، و تاريكى‌ها و روشنايى را پديد آورد.
آن‌گاه آنان كه كفر ورزيدند [ديگران را] با پروردگار خويش برابر مى‌نهند (1) الّذى: اسم موصول، صفت لفظ جلاله، محلا مجرور. ثم: حرف عطف.
6/ 2
او كسى است كه شما را از گلى خلق كرد، سپس مدّتى را [براى زندگانى شما در دنيا] مقرّر داشت. و اجل حتمى نزد اوست، آن‌گاه شما ترديد مى‌كنيد (2) الّذى: خبر، محلا مرفوع. ثم:
هر دو مورد حرف عطف. مسمّى: صفت اجل، تقديرا مرفوع.
6/ 3
و او در آسمان‌ها و زمين خداوند است. نهان شما و آشكار شما را مى‌داند و نيز آنچه به دست مى‌آوريد، مى‌داند (3) ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب.
6/ 4
و هيچ آيتى از آيات پروردگارشان به ايشان نيامد مگر آن كه از آن روى‌گردان بودند (4) ما:
حرف نفى. الّا: حرف حصر. معرضين: خبر كان، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (معرضا) است.
6/ 5
به راستى آنان حق را چون بر ايشان آمد، دروغ انگاشتند، امّا به زودى [حقيقت‌] خبرهاى آن چه كه بدان استهزا مى‌كردند، به آنان خواهد رسيد (5) فاء: حرف تعليل. قد: حرف تحقيق.
لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان. ما: اسم موصول، مبنى، مضاف اليه، محلا مجرور.
6/ 6
آيا نديدند كه قبل از آنان چه گروه‌هايى از مردم را هلاك كرديم كه به آنان در روى زمين امكان بخشيده بوديم، آن چه كه بر شما امكان نبخشيده‌ايم، و بر آنان از آسمان بارانى پياپى فروفرستاديم و رودها از زير [زمين‌] آنان روان ساختيم، آن‌گاه آنان را به كيفر گناهانشان هلاك كرديم و بعد از ايشان مردمى ديگر پديد آورديم (6) أ: حرف استفهام، غير عامل. لم: از حروف جازمه. كم: اسم عدد، مفعول به مقدّم، محلا منصوب. ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به دوّم براى فعل مكنّاهم. مدرارا: حال از السّماء. آخرين: اسم جمع، صفت قرن، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (آخرا) است.
6/ 7
و [اى پيامبر] اگر كتابى نوشته در كاغذى بر تو نازل مى‌كرديم و آنان با دست‌هاى خويش آن را لمس مى‌كردند، بى‌شك آنان كه كفر ورزيده‌اند مى‌گفتند: «اين جز جادوى آشكارى نيست» (7) لو: حرف شرط غير جازم. ان: حرف نفى، هذا: اسم اشاره، مبتدا، محلا مرفوع.
الّا: از حروف حصر. سحر: خبر.
6/ 8
و [كافران‌] گفتند: «چرا فرشته‌اى بر او [پيامبر] نازل نمى‌شود؟» و اگر فرشته‌اى نازل مى‌كرديم، قطعا كار تمام شده بود [هلاك مى‌شدند] ديگر مهلت نمى‌يافتند (8) لو لا: حرف تحضيض. ملك و الامر: هر دو نائب فاعل است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 128

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست