ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 140

6/ 95
خداوند بى‌شك شكافنده‌ى دانه و هسته است. زنده را از مرده بيرون آورد، و برون‌آرنده‌ى مرده از زنده است. اين خداوند شماست، پس چگونه [از صراط حق‌] به راه كج رويد؟ (95) ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. كم: حرف خطاب است. انّى: اسم استفهام، در معنى (كيف) حال از (تؤفكون) محلا منصوب. واو: نائب فاعل تؤفكون.
6/ 96
[او] شكافنده‌ى صبح است، و شب را بهر آرامش و خورشيد و ماه را موجب شمار و حسابى قرار داده است، اين تقدير [خداوند] تواناى داناست (96) فالق: خبر براى مبتداى محذوف (هو) است. سكنا: مفعول به دوّم. حسبانا: مفعول به دوّم براى فعل محذوف (جعل)
6/ 97
و او كسى است كه ستارگان را براى شما آفريد تا به وسيله‌ى آن‌ها در تاريكى‌هاى خشكى و دريا هدايت بيابيد. بى‌گمان ما آيات [خود] را براى قومى كه مى‌دانند به تفصيل بيان كرده‌ايم (97) قد: حرف تحقيق.
6/ 98
و او كسى است كه شما را از يك‌تن آفريد، آن‌گاه [براى شما] قرارگاهى [پشت پدر] و امانت‌گاهى [رحم مادر] است. به يقين ما آيات [خود] را براى قومى كه درمى‌يابند به تفصيل بيان كرده‌ايم (98) مستقر: مبتدا براى خبر محذوف (لكم) است. مستودع: معطوف بر مستقر.
6/ 99
و او كسى است كه از آسمان آبى فروفرستاد، سپس با آن هر چيز روييدنى را برآورديم و از آن [گياه‌] جوانه‌ى سبزى رويانديم كه از آن [جوانه‌ى سبز] دانه‌هاى متراكمى بيرون مى‌آوريم و نيز خوشه‌هاى نزديك به هم از شكوفه‌ى درخت خرما و باغ‌هايى از انگور و زيتون و انار [برآورديم‌] كه همانند و ناهمانندند؛ به ميوه‌ى آن، آن‌گاه كه ميوه دهد و به رسيدنش بنگريد. به راستى در اين‌ها براى قومى كه ايمان مى‌آورند، نشانه ماست (99) قنوان: مبتداى مؤخّر.
جنّات: معطوف بر نبات، علامت نصب آن كسره است. الزيتون: معطوف بر نيات. مشتبها:
حال از زيتون و رمّان. غير: معطوف بر مشتبها.
6/ 100
و [مشركان‌] براى خداوند شريكانى از جنّ قرار دادند، در حالى كه [خداوند] آنان را خلق كرده است، و به نادانى براى او پسران و دخترانى تراشيدند. او منزّه و برتر است از آنچه وصف مى‌كنند (100) شركاء: مفعول به دوّم. الجن: مفعول به اوّل. واو: حاليّه. سبحان:
مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبّح)
6/ 101
[او] پديدآرنده‌ى آسمان‌ها و زمين است. چگونه او را فرزندى باشد، در حالى كه براى او همسرى نبوده است، و هر چيزى را آفريده است و او به هر چيزى داناست (101) بديع: خبر براى مبتداى محذوف (هو) است. انّى: اسم استفهام، مبنى، خبر مقدّم براى يكون.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 140

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست