ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 143

6/ 119
و شما را چه شده است كه از آن چه نام خداوند [به هنگام ذبح‌] بر آن ياد شده است، نمى‌خوريد؟ در حالى كه [خداوند] آن چه را بر شما حرام كرده است، برايتان به تفصيل بيان داشته است، مگر آن چه به [خوردن‌] آن ناچار شويد، و بى‌گمان بسيارى به سبب هوس‌هاى خويش، از روى نادانى [ديگران را] گمراه مى‌كنند. به يقين پروردگارت خود به [احوال‌] تجاوزگران داناتر است (119) ما: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. الّا- ان: حرف مصدرى+ لا: حرف نفى. ممّا- من: حرف جرّ+ ما: اسم موصول، مبنى، محلا مجرور. واو:
حاليّه. الّا: حرف استثناء. ما: اسم موصول، مبنى، مستثنى، محلا منصوب. هو: ضمير فصل براى تاكيد.
6/ 120
و گناه آشكار و پنهان را ترك كنيد؛ به راستى كسانى كه مرتكب گناه مى‌شوند، به زودى به سزاى آنچه به دست مى‌آورند كيفر خواهند شد (120) جمله‌ى سيجزون: خبر انّ، محلا مرفوع و جمله‌ى يقترفون: خبر كانوا، محلا منصوب.
6/ 121
و از آن چه نام خداوند [به هنگام ذبح‌] بر آن برده نشده است مخوريد، زيرا كه به يقين آن نافرمانى است، و بى‌شك شياطين به دوستداران خود الهام مى‌دهند كه با شما مجادله كنند و اگر شما از آنان اطاعت كنيد، قطعا شما هم مشركيد (121) لام: براى تاكيد، فسق: خبر انّ.
6/ 122
آيا كسى كه مرده [گمراه‌] بود آن‌گاه ما او را [به نيروى ايمان‌] زنده كرديم و براى او نورى [از معرفت‌] بخشيديم كه در پرتو آن در ميان مردم راه مى‌رود، همانند كسى است كه گويى در ظلمات است و از آن بيرون شدنى نيست؟ اين گونه براى كافران آن چه انجام مى‌دادند زينت داده شده است (122) كمن: جارّ و محلا مجرور. مثل: مبتدا. كذلك: اسم اشاره، مبنى، جانشين مفعول مطلق (زين للكافرين عملهم تزيينا مثل ذلك) ما: اسم موصول، مبنى، نائب فاعل، محلا مرفوع.
6/ 123
و اين گونه در هر شهرى سران گنهكارانش را گمارديم تا در آن مكر ورزند، و آنان جز به خودشان مكر نمى‌ورزند، در حالى كه نمى‌فهمند (123) اكابر: مفعول به و حرف (نون) از مجرمين در حالت اضافه حذف شده است. الّا: حرف حصر. واو: حاليّه.
6/ 124
و هر زمان آيتى [از سوى خداوند] بر آنان آيد، گويند: «هرگز ايمان نمى‌آريم تا آن كه مثل آن چه به پيامبران الهى داده شده است، به ما نيز داده شود.» خداوند داناتر است كه رسالتش را در كجا قرار دهد. به زودى بر آنان كه گنه كردند، به [كيفر] آن چه مكر مى‌ورزيدند، در نزد خداوند خوارى و عذاب شديد خواهد رسيد (124) حتى: حرف جرّ مقدّر به (ان) ناصبه. نوتى: فعل مضارع مجهول و تقديرا منصوب، نائب فاعل آن ضمير مستتر (نحن) است. مثل: مفعول به.
ما: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور. حيث: مفعول فيه، ظرف مكان، مبنى، محلا منصوب. الّذين: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب. صغار: فاعل فعل سيصيب.
جمله‌ى: يمكرون: خبر كانوا، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 143

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست