ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 156

7/ 44
و اهل بهشت، اهل دوزخ را ندا دهند كه آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود، حق يافتيم، آيا شما آن چه را پروردگارتان وعده داده بود، حق يافتيد؟ [اهل دوزخ‌] گويند: «آرى.» آن‌گاه آوازدهنده‌اى در ميان آنان آواز در دهد كه لعنت الهى بر ستمگران باد (44) ان: هر دو مورد حرف تفسير. حقا: هر دو مورد مفعول به دوّم. هل: حرف استفهام، غير عامل. نعم:
حرف جواب. على الظالمين: خبر، محلا مرفوع.
7/ 45
[آنان‌] كسانى هستند كه [مردم را] از راه خدا بازمى‌دارند و آن را كج مى‌خواهند و آنان به آخرت كافرند (45) الّذين: خبر براى مبتداى محذوف (هم)، محلا مرفوع. عوجا: حال.
در ميان آن دو [اهل بهشت و دوزخ‌] حايلى هست، و بر اعراف [: مكان‌هاى مرتفع‌]
7/ 46
مردانى هستند كه هر كدام [از اهل بهشت و دوزخ‌] را از سيمايشان مى‌شناسند، و اهل بهشت را ندا دهند كه «سلام بر شما باد» در حالى كه آنان داخل آن [بهشت‌] نشده‌اند ولى ايشان اميد مى‌برند (46) بينهما و على الاعراف: هر دو خبر مقدّم. كلّا: مفعول به. ان: حرف تفسير.
عليكم: خبر، محلا مرفوع. واو: حرف استئنافيه.
7/ 47
و هرگاه كه چشمان آنان به سوى اهل دوزخ گردانيده شود، گويند: «اى پروردگار ما! ما را با قوم ستمكاران قرار مده.» (47) ابصار: نايب فاعل. تلقاء و مع: هر دو مفعول فيه، ظرف مكان.
القوم: مضاف اليه.
7/ 48
و اهل اعراف مردانى [از اهل دوزخ‌] را كه آنان را از سيمايشان مى‌شناسند، ندا دهند [و] گويند: «جمع‌آورى شما [از مال و فرزند و زن‌] و هر چه تكبّر كرديد، شما را بى‌نياز نكرد.» (48) ما: مورد اوّل حرف نفى و دوّم حرف مصدرى.
7/ 49
«آيا اينان [اهل اعراف‌] همان كسانند كه شما [كافران‌] سوگند ياد مى‌كرديد كه خداوند آنان را به هيچ رحمتى نخواهد رساند؟» [آن‌گاه به اهل اعراف گويند:] داخل بهشت شويد. نه ترسى بر شماست و نه شما غمناك شويد (49) ا: حرف استفهام. هؤلاء: مبتدا، محلا مرفوع.
الّذين: خبر آن، محلا مرفوع. لا: حرف نفى مهمل و مورد دوّم حرف زايد براى تاكيد نفى است. انتم: مبتدا، محلا مرفوع.
7/ 50
و اهل دوزخ، اهل بهشت را ندا دهند كه «از آب يا از آن چه خداوند براى شما روزى داده است، بر ما فروريزيد.» گويند: «خداوند اين‌ها را بر كافران حرام كرده است.» (50) ان: حرف تفسير. ممّا- من: حرف جرّ+ ما: اسم موصول، مبنى، محلا مجرور.
7/ 51
همان‌ها كه دينشان را به سرگرمى و بازيچه گرفتند، و زندگى دنيا آنان را فريب داد، پس ما امروز آنان را فراموش مى‌كنيم همچنان كه ايشان ديدار اين روز خويش را فراموش كردند و آيات ما را انكار مى‌كردند (51) الّذين: اسم موصول، مبنى، صفت الكافرين. لهوا: مفعول به دوّم. الدّنيا: صفت الحياة، تقديرا مرفوع. كما- كاف: حرف جرّ و تشبيه+ ما: هر دو مورد حرف مصدرى. هذا: بدل از يوم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 156

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست