ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 166

7/ 131
پس هنگامى كه به آنان نيكى [: نعمت و خوشى‌] مى‌رسيد، مى‌گفتند: «اين براى [شايستگى‌] ماست.» و اگر بدى [بلا و ناخوشى‌] به ايشان مى‌رسيد، به موسى و كسانى كه همراه او بودند، فال بد مى‌زدند. آگاه باشيد كه فال آنان تنها نزد خداوند است، ولى بيشترشان نمى‌دانند (131) هذه: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. من: اسم موصول، مبنى، معطوف به موسى.
مع: مفعول فيه، ظرف مكان. الّا: حرف تنبيه. انّ: از حروف مشبهه بالفعل. ما: كافّه. جمله‌ى لا يعلمون: خبر انّ، محلا مرفوع.
7/ 132
و [فرعونيان‌] گفتند: «هرگونه نشانه‌اى كه براى ما بياورى تا با آن ما را سحر كنى، ما به تو ايمان‌آورنده نيستيم.» (132) مهما: اسم شرط جازم، مفعول به براى فعل محذوف (تعطنا)، محلا منصوب. لام: لام مقدّر به (ان) ناصبه براى تعليل. نحن: اسم ماء شبيه به ليس، محلا مرفوع.
7/ 133
بنابراين بر آنان [بلاى‌] طوفان و ملخ و شپش و غوك‌ها و [باران‌] خون فرستاديم كه آيات گوياى گوناگونى بود. آن‌گاه [بازهم‌] كبر ورزيدند و قومى تبهكار بودند (133) آيات: حال از طوفان و كلماتى كه بر آن معطوف است، علامت نصب آن تنوين جرّ آخر است. مجرمين:
صفت قوما، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مجرما) است.
7/ 134
و زمانى كه بلا بر آنان فرودآمد، گفتند: «اى موسى! براى ما از پروردگارت بخواه كه به خاطر عهدى كه نزد تو دارد [ما را ببخشايد]، اگر اين بلا را از ما بگردانى، بى‌شك به تو ايمان مى‌آوريم و به يقين بنى اسرائيل را به همراه تو مى‌فرستيم.» (134) لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. لام: حرف قسم، ان: حرف شرط جازم. بنى: مفعول به، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) در حالت مضاف از آن حذف شده است.
7/ 135
سپس هنگامى كه بلا را- تا مدّت معيّنى كه آنان به سر رساننده‌ى آن بودند- از آنان بگردانديم، باز آنان پيمان‌شكنى كردند (135) اذا: حرف مفاجاة.
7/ 136
سر انجام از آنان انتقام گرفتيم، و ايشان را در دريا غرق كرديم به خاطر اين كه ايشان [فرعونيان‌] آيات ما را تكذيب مى‌كردند و از آن‌ها غافل بودند (136)
7/ 137
و به آن قوم [بنى اسرائيل‌] كه مستضعف بودند [قسمتى از] مشرق‌هاى زمين و مغرب‌هاى آن [شام و مصر] را كه در آن بركت نهاده بوديم، ميراث داديم. و به خاطر آن كه صبر كردند، وعده‌ى نيكوى پروردگارت بر بنى اسرائيل كامل شد، و آن چه فرعون و قومش ساخته و افراشته بودند، ويران كرديم (137) الّذين: صفت قوم، محلا منصوب. الّتى: صفت براى مشارق الارض و مغارب‌ها، محلا منصوب. الحسنى: صفت كلمت، تقديرا مرفوع. ما: هر دو مفعول به، محلا منصوب. جمله‌هاى يستضعفون و يصنع و يعرشون: خبر كانوا و كان، محلا منصوبند.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 166

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست