ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 165

7/ 121
[ساحران‌] گفتند: «ما به پروردگار جهانيان ايمان آورديم.» (121)
7/ 122
«پروردگار موسى و هارون.» (122)
7/ 123
فرعون گفت: «آيا قبل از آن كه من به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ البتّه اين مكرى است كه آن را در اين شهر كرده‌ايد تا اهل آن را از آن بيرون كنيد، پس به زودى خواهيد دانست.» (123) لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر آمده است. واو: در مكرتموه حرف زايد اشباع براى حركت ميم مى‌آيد و ه: مفعول به، محلا منصوب.
7/ 124
«قطعا دست‌ها و پاهايتان را از خلاف [: يكى از راست و يكى از چپ‌] قطع مى‌كنم، سپس همه‌ى شما را به دار مى‌آويزم» (124) لام: هر دو مورد لام تاكيد و نون: هر دو مورد نون تاكيد ثقيله است. اجمعين: تاكيد بر (كم) در لأصلّبنّكم، و علامت نصب آن (ياء) است.
7/ 125
[ساحران‌] گفتند: «ما به سوى پروردگارمان بازگشت‌كنندگانيم.» (125) منقلبون: خبر انّ، علامت رفع آن (واو) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (منقلب) است.
7/ 126
«و تو [اى فرعون‌] از ما انتقام نمى‌كشى مگر به خاطر آن كه ما به آيات پروردگارمان- هنگامى كه براى ما آمد- ايمان آورديم. اى پروردگار ما! بر ما [باران‌] شكيبايى فروريز و ما را مسلمان بميران.» (126) ما: حرف نفى، الّا: حرف حصر، ان: حرف مصدرى. لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان به معنى (حين)، محلا منصوب. مسلمين: حال از ضمير مفعولى در (توفّنا)، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مسلما) است.
7/ 127
و سران قوم فرعون [به او] گفتند: «آيا موسى و قومش را رها مى‌كنى تا در اين سرزمين فساد كنند و تو و خدايانت را رها كند؟» [فرعون‌] گفت: «به زودى پسرانشان را مى‌كشيم و زنانشان را [براى كنيزى‌] زنده نگاه مى‌داريم و ما كاملا بر ايشان مسلّطيم.» (127) موسى: مفعول به، تقديرا منصوب. لام: لام جرّ مقدّر به (ان) ناصبه و علامت نصب فعل حذف حرف (نون) از آخر آن است.
7/ 128
موسى به قوم خود گفت: «از خداوند مدد طلبيد و صبر پيشه كنيد، به يقين زمين از آن خداوند است كه آن را به هركس از بندگانش كه بخواهد، ميراث مى‌دهد، و عاقبت [نيك‌] از آن پرهيزگاران است.» (128) من: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب.
7/ 129
[قوم موسى‌] گفتند: «قبل از آن كه تو نزد ما بيايى و بعد از آن كه نزد ما آمدى، مورد اذيّت قرار گرفتيم.» [موسى‌] گفت: «اميد است كه پروردگارتان دشمنتان را هلاك كند و شما را در اين سرزمين جانشين [ايشان‌] گرداند، سپس بنگر كه چگونه عمل مى‌كنيد.» (129) اوذينا: فعل ماضى مجهول و نا: نايب فاعل، محلا مرفوع. عسى: فعل ماضى ناقص. ربّ: اسم آن و جمله‌ى ان يهلك: خبر عسى، محلا منصوب. كيف: اسم استفهام، مبنى، حال از (انتم) فاعل تعملون، محلا منصوب.
7/ 130
و به راستى كه ما فرعونيان را به قحطسالى و كاهش محصولات گرفتار كرديم، تا ايشان پند گيرند (130) لام: حرف تاكيد. قد: حرف تحقيق. آل: مفعول به، فرعون: مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه آخر و غير منصرف است. يذكّرون: خبر لعلّ، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 165

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست