- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 171 | ||||
|
7/ 160 و ما آنان [بنى اسرائيل] را به دوازده قبيله كه امّت‌هايى [از بنى اسرائيل] بودند تقسيم كرديم، و به موسى- هنگامى كه قومش از او آب خواستند- وحى كرديم كه با عصايت بر آن سنگ بزن! آن‌گاه از آن دوازده چشمه جوشيد. هر گروهى آبشخور خود را شناختند و ابر را بر فرازشان سايبان ساختيم، و بر ايشان «ترنجبين» و «بلدرچين» فروفرستاديم، [و گفتيم:] از پاكيزه‌هاى آن چه روزيتان كرده‌ايم، بخوريد و بر ما ستم نكردند، بلكه بر خودشان ستم كردند (160) اثنتى: حال از ضمير غايب (هم) عشرة: جزء دوّم عددى اثنتى، محلى از اعراب ندارد (هر دو مورد) اسباطا: بدل از اثنتى عشرة. امما: بدل از اسباطا. ان: حرف تفسير. اثنتا: فاعل، علامت رفع آن (الف) كه در حالت اضافه (نون) آن حذف شده است. عينا: تمييز. ما: مورد اوّل مضاف اليه، محلا مجرور و مورد دوّم حرف نفى است. جمله‌ى يظلمون: خبر كانوا، محلا منصوب. 7/ 161 و [اى پيامبر ياد آر!] زمانى را كه به آنان [بنى اسرائيل] گفته شد: «در اين شهر [بيت المقدّس] سكنا گزينيد و از [نعمت‌هاى] آن هرجا كه خواستيد، بخوريد.» و بگوييد: «حطّه [خدايا بار گناهان ما بريز!] و از دروازه [ى شهر] سجده كنان وارد شويد تا گناهانتان را بر شما ببخشيم [و] به زودى [پاداش] نكوكاران را خواهيم افزود (161) اذ: اسم ظرفى، مفعول به براى فعل محذوف (اذكر) محلا منصوب. حيث: مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب. حطّه: خبر براى مبتداى محذوف (سؤالنا حطّه) سجدا: حال از فاعل ادخلوا. 7/ 162 آن‌گاه آنان كه از ميان ايشان [بنى اسرائيل] ستمگرى كردند، سخن [اين فرامين الهى] را به چيزى غير از آن چه به ايشان گفته شده بود، تبديل كردند. سپس بر آنان به خاطر آن كه ستم مى‌ورزيدند، عذابى از آسمان فروفرستاديم (162) الّذين: اسم موصول، مبنى، فاعل، محلا مرفوع. قولا: مفعول به. غير: صفت قولا و الّذى: مضاف اليه، محلا مجرور. جمله‌ى يظلمون: خبر كانوا، محلا منصوب. 7/ 163 و [اى پيامبر!] از ايشان [بنى اسرائيل] در مورد [مردم] آن شهر [ايله] كه در كنار دريا [ى طبريّه] بود بپرس: زمانى كه به [حكم حرمت] روز شنبه تجاوز مى‌كردند، آن‌گاه كه ماهى‌هايشان در روز شنبه‌ى آنان [روز تعطيل و عبادت] بر روى آب مى‌آمدند و در روزى كه جز شنبه بود به سراغ آنان نمى‌آمدند. اين گونه ما آنان را به خاطر آن چه نافرمانى مى‌كردند، مى‌آزماييم (163) الّتى: اسم موصول، مبنى، صفت القريه، محلا منصوب. اذ: هر دو مورد مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. شرّعا: حال از حيتان. كذلك: جارّ و محلا مجرور. |
||||
| نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 171 | ||||
|
www.eShia.ir