ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 181

8/ 34
چرا خداوند آنان را [در آخرت‌] عذاب نكند، در حالى كه آنان [مردم را] از مسجد الحرام بازمى‌دارند و آنان سرپرستان آن نيستند، متولّيان آن [مسجد الحرام‌] فقط پارسايانند، ولى بيشترشان نمى‌دانند (34) ما: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. الّا- ان: حرف ناصبه و مصدرى+ لا: حرف نفى. ان: حرف نفى، اولياء: مبتدا، الّا: حرف حصر. جمله‌ى لا يعلمون:
خبر لكنّ، محلا مرفوع.
8/ 35
و نمازشان در پيرامون خانه‌ى [خدا] جز سوت كشيدن و كف زدن نبود، سپس به خاطر آن كه كفر مى‌ورزيديد، اين عذاب [الهى‌] را بچشيد (35) ما: حرف نفى. صلاة: اسم كان، عند:
مفعول فيه، ظرف مكان. الّا: حرف حصر. مكاء: خبر كان. جمله‌ى تكفرون: خبر كنتم، محلا منصوب.
8/ 36
البتّه كسانى كه كفر ورزيدند، اموال خويش را خرج مى‌كنند تا [مردم را] از راه الهى بازدارند. پس به زودى آن را خرج خواهند كرد، آن‌گاه مايه‌ى حسرتشان خواهد گشت، سر انجام مغلوب خواهند شد. و كسانى كه كفر ورزيدند، در جهنّم گرد آورده خواهند شد (36) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. ثم: هر دو مورد حرف عطف.
8/ 37
تا [بدين وسيله‌] خداوند پليد [كافر] را از پاك [مؤمن‌] جدا كند و پليدها را روى يكديگر گذارد و همه را متراكم كند، سر انجام در جهنم قرار دهد، اينان همان زيان‌كارانند (37) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. فاء: حرف عطف، يركم: معطوف به يميز. جميعا: حال از ضمير غايب در فعل يركمه. هم: ضمير فصل.
8/ 38
به كسانى كه كفر ورزيده‌اند، بگو: «اگر [از كفر] دست بردارند، آن چه گذشته است برايشان بخشوده خواهد شد، و اگر [به اعمال سابق‌] بازگردند، به يقين سنّت پيشينيان [در مورد ايشان نيز] خواهد گذشت.» (38) يغفر: جواب شرط، مجزوم. ما: اسم موصول، مبنى، نايب فاعل، محلا مرفوع.
8/ 39
با آنان كارزار كنيد تا فتنه‌اى [كفر و شركى‌] باقى نماند و دين يكسره دين الهى باشد. پس اگر [از كفر] دست بردارند، به يقين خداوند به آن چه انجام مى‌دهند بيناست (39) حتّى: حرف جرّ براى غايت و مقدّر به (ان) ناصبه. لا: حرف نفى. كل: تاكيد براى دين، ه: مضاف اليه، محلا مجرور.
8/ 40
و اگر [كافران‌] روى بگردانند، پس [شما مؤمنان‌] بدانيد كه به راستى خداوند سرور شماست. [خداوند] چه نيكو سرورى و چه نيكو ياورى است (40) مولى: خبر انّ، تقديرا مرفوع. نعم: هر دو مورد فعل ماضى براى انشاى مدح. المولى و النصير: فاعلند.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 181

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست