responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 203


9/ 100
پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار و آن كسان كه به نيكى از ايشان پيروى كردند، خداوند از آنان راضى است و آنان نيز از او راضى‌اند، و براى آنان باغ‌هايى آماده ساخته است كه از زير [درختان‌] آن رودها روان است و همواره در آن جاودانه‌اند، اين رستگارى عظيم است (100) جنّات: مفعول به، علامت نصب آن كسره‌ى آخر است. خالدين: حال. ابدا:
مفعول فيه، ظرف زمان. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع.
9/ 101
كسانى از اعراب كه پيرامون شمايند، منافقند و برخى از اهل مدينه نيز به نفاق خوگر شده‌اند، [اى پيامبر!] آنان را نمى‌شناسى، ما ايشان را مى‌شناسيم. به زودى آنان را دو بار [در دنيا و برزخ‌] عذاب مى‌كنيم، سپس به سوى عذابى عظيم [در جهنّم‌] بازگردانده مى‌شوند (101) حول: مفعول فيه، ظرف مكان و كم: مضاف اليه، محلا مجرور. مرتين: جانشين مفعول مطلق.
9/ 102
و ديگرانى نيز به گناهان خود اعتراف كرده‌اند كه عمل صالح را با ديگر [عمل‌] كه ناشايسته است، درآميخته‌اند، اميد است كه خداوند توبه‌ى ايشان را بپذيرد. به راستى خداوند خطاپوش خطابخش است (102) آخر: معطوف به عملا. عسى: فعل ماضى ناقص و اللّه: اسم عسى و ان: حرف مصدرى و ان يتوب: خبر عسى، محلا منصوب.
9/ 103
[اى پيامبر!] از اموال آنان صدقه‌اى بگير كه به وسيله‌ى آن پاكشان مى‌سازى و پيراسته‌شان مى‌كنى و برايشان دعا كن، به يقين دعاى تو بر ايشان مايه‌ى آرامشى است، و خداوند شنواى داناست (103)
9/ 104
آيا ندانسته‌اند كه فقط خداوند است كه از بندگانش توبه را مى‌پذيرد و صدقات را مى‌ستاند و تنها خداوند بسيار توبه‌پذير مهربان است؟ (104) جمله‌ى هو يقبل التّوبه عن عباده: خبر انّ، محلا مرفوع.
9/ 105
و بگو: «عمل كنيد كه به زودى خداوند و پيامبر او و مؤمنان در عمل شما خواهند نگريست و به زودى به جانب داناى پنهان و پيدا بازگردانده مى‌شويد، آن‌گاه شما را به آن چه عمل مى‌كرديد آگاه مى‌سازد.» (105) فاء: مورد اوّل حرف تعليل و مورد دوّم حرف عطف.
سين: هر دو مورد حرف استقبال.
9/ 106
و ديگرانى هستند كه موقوف به امر الهى‌اند، يا آنان را عذاب مى‌كند و يا توبه‌ى آنان را مى‌پذيرد و خداوند داناى حكيم است (106) آخرون: مبتدا، علامت رفع آن (واو) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (آخر) است. مرجون: صفت آخرون. امّا: هر دو مورد تخيير و ابهام. حكيم: خبر دوّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 203
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست