ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 207

9/ 123
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! با كفّارى كه به شما نزديكند، كارزار كنيد و بايد در شما درشتى بيابند، و بدانيد كه خداوند با تقواپيشگان است (123) الّذين: بدل از اىّ، محلا منصوب و مورد دوّم مفعول به، محلا منصوب.
9/ 124
و هنگامى كه سوره‌اى نازل شود، بعضى از آنان [منافقان‌] گويند: «اين [سوره‌] به ايمان كدام يك از شما افزود؟» امّا كسانى كه ايمان آورده‌اند، بر ايمانشان مى‌افزايد در حالى كه ايشان شادمان مى‌شوند (124) اذا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب و ما: حرف زايد. منهم: خبر مقدّم، محلا مرفوع و من: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. اىّ: اسم استفهام، مبتدا و كم:
مضاف اليه، محلا مجرور و جمله‌ى زادته هذه ايمانا: خبر اىّ، محلا مرفوع. ايمانا: هر دو مورد مفعول به دوّم. امّا: حرف شرط و تفصيل و الّذين: مبتدا، محلا مرفوع. واو: حاليّه. هم:
مبتدا، محلا مرفوع.
9/ 125
و امّا كسانى كه در دل‌هايشان بيمارى [نفاق و كفر] است، پليدى بر پليديشان مى‌افزايد، و در حالى كه كافرند مى‌ميرند (125) رجسا: مفعول به دوّم.
9/ 126
آيا [آن منافقان‌] نمى‌بينند كه ايشان در هر سال يك‌بار يا دو بار آزموده مى‌شوند؟ باز توبه نمى‌كنند و پند نمى‌گيرند (126) ا: حرف استفهام توبيخى، واو: حرف عطف، لا: مورد اوّل و دوّم حرف نفى و مورد سوّم حرف زايد براى تاكيد نفى است. مرّة: جانشين مفعول مطلق (يفتنون فتنه مرّة) او: حرف عطف.
9/ 127
و هنگامى كه سوره‌اى نازل شود، بعضى از آنان به بعضى ديگر نگرند [و گويند:] «آيا [از مؤمنان‌] كسى شما را مى‌بيند؟» آن‌گاه [پنهانى از مجلس پيامبر] بازمى‌گردند. خداوند دل‌هايشان بگرداند، به خاطر اين كه آنان قومى‌اند كه نمى‌فهمند (127) ما: حرف زايد، سورة:
نايب فاعل.
9/ 128
به يقين پيامبرى از خودتان به سوى شما آمده است كه به رنج افتادن شما بر او دشوار است، [پيامبرى كه‌] به شما بسيار علاقه‌مند است، [و] به مؤمنان رئوف و مهربان است (128) عزيز و حريص و رئوف و رحيم: هر چهار صفت رسول. ما: حرف مصدرى و ما عنتم:
فاعل عزيز، محلا مرفوع.
9/ 129
پس [اى پيامبر!] اگر [كفّار] روى بگردانند، بگو: «خداوند مرا بس است، هيچ خدايى جز او نيست، بر او توكّل كردم و او پروردگار عرش عظيم است.» (129) حسبى: مبتدا، تقديرا مرفوع و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور و اللّه: خبر آن. لا: حرف نفى جنس، اله: اسم آن و خبرش (موجود) محذوف است، الّا: حرف استثناء، هو: بدل از خبر محذوف، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 207

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست