ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 208

10. [سوره‌ى يونس، مكّى، 109 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
10/ 1
الف، لام، راء. اين آيات كتاب حكمت‌آميز است (1) الر: از حروف مقطّعه‌ى كتاب كريم است و محلى از اعراب ندارد. تلك: مبتدا، محلا مرفوع.
10/ 2
آيا براى مردم شگفت‌آور است كه به مردى از ايشان وحى فرستاديم كه مردم را هشدار ده و به كسانى كه ايمان آورده‌اند بشارت ده كه نزد پروردگارشان سابقه‌ى راستين دارند؟ و كافران گفتند: «بى‌شك اين [مرد] جادوگرى آشكار است.» (2) عجبا: خبر مقدّم كان و ان: حرف مصدرى، ان اوحينا: اسم مؤخّر كان، محلا مرفوع. ان: حرف تفسير. قدم: اسم مؤخّر انّ. لام:
مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر آمده است.
10/ 3
به يقين پروردگار شما خداوند است كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر عرش استيلا يافت. كار [جهان‌] را تدبير مى‌كند، هيچ شفيعى نيست مگر بعد از اذن او، اين است خداوند، پروردگار شما، پس او را بپرستيد، آيا پند نمى‌گيريد؟ (3) الّذى: اسم موصول، مبنى، صفت اللّه. ما: حرف نفى، من: حرف جرّ زايد، شفيع: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. ربّ: بدل از اللّه.
10/ 4
بازگشت همگى شما به سوى اوست، طبق وعده‌ى حق الهى. به راستى او آفرينش را آغاز مى‌كند، سپس آن را بازمى‌گرداند، تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند و كارهاى صالح انجام داده‌اند، به عدالت جزا دهد، و كسانى كه كافر شدند به خاطر آن چه كفر مى‌ورزيدند، نوشابه‌اى از آب جوشان و عذابى دردناك دارند (4) مرجع: مبتداى مؤخّر. جميعا: حال از (كم) وعد و حقا: مفعول مطلق براى فعل محذوفند. لام: حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
الّذين: مورد اوّل مفعول به، محلا منصوب و مورد دوّم مبتدا، محلا مرفوع. جمله‌ى يكفرون:
خبر كانوا، محلا منصوب.
10/ 5
او كسى است كه خورشيد را درخشان و ماه را تابان گرداند، و براى آن [ماه‌] منازلى معيّن كرد، تا شمار سال‌ها و حساب [وقت‌ها] را بدانيد. خداوند آن [خورشيد و ماه و منازل آن‌] را جز به حق نيافريده است، او آيات [خود] را براى قومى كه مى‌دانند، به تفصيل بيان مى‌كند (5) الّذى: خبر، محلا مرفوع. ضياء و نورا: مفعول به دوّمند. منازل: مفعول فيه، ظرف مكان. لام: حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. السّنين: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) است.
10/ 6
به راستى كه درآمد و رفت شب و روز و در آنچه خداوند در آسمان‌ها و زمين آفريده است، براى قومى كه تقوا پيشه مى‌كنند، نشانه‌هايى است (6) ما: اسم موصول، مبنى، معطوف به اختلاف. لام: لام ابتدا براى تأكيد. آيات: اسم مؤخّر انّ علامت نصب كسره‌ى آخر و خبر مقدّمش (فى اختلاف)، محلا مرفوع است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 208

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست