responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 232


11/ 89
«و اى قوم من! دشمنى شما با من شما را به آنجا نكشاند كه همانند آن چه به قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح رسيد، به شما هم برسد، و قوم لوط از شما دور نيست.» (89) شقاقى:
فاعل، تقديرا مرفوع و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور.
11/ 90
«و از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و به [درگاه‌] او توبه كنيد، به راستى پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان توبه‌كار] است.» (90)
11/ 91
[قوم مدين‌] گفتند: «اى شعيب! بسيارى از آن چه مى‌گويى نمى‌فهميم، و البتّه تو را در ميان خود ضعيف مى‌بينيم، و اگر خاندانت نبود حتما سنگسارت مى‌كرديم و تو بر ما قدرتمند نيستى.» (91) ضعيفا: حال از ضمير مخاطب (ك) لو لا: حرف شرط غير جازم. ما: ماء شبيه به ليس.
11/ 92
[شعيب‌] گفت: «اى قوم من! آيا خاندان من نزد شما از خداوند عزيزتر است، در حالى كه [فرمان آسمانى‌] او را پشت سر انداخته‌ايد؟! بى‌شك پروردگار من به آن چه شما عمل مى‌كنيد احاطه دارد.» (92) رهطى: مبتدا، تقديرا مرفوع و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور. واو: در اتخذتموا واو اشباع و هاء: مفعول به، محلا منصوب. ظهريا: حال از مفعول به.
11/ 93
«و اى قوم من! به قدر توانايى خويش عمل كنيد، من نيز عمل‌كننده‌ام. به زودى خواهيد دانست كه بر چه كسى عذابى مى‌آيد كه او را خوار سازد و كيست آن كه دروغگوست، و چشم به راه باشيد كه من نيز به همراه شما چشم به راهم.» (93) مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
11/ 94
و چون فرمان [عذاب‌] ما در رسيد، شعيب و كسانى را كه همراه او ايمان آورده بودند، به رحمتى از جانب خويش نجات داديم و كسانى كه ستم كرده بودند، صيحه [بانگ مرگ‌بار آسمانى‌] فروگرفت، آن‌گاه در خانه‌هايشان بر روى در افتادند [مردند] (94) جاثمين: خبر اصبحوا، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن است.
11/ 95
گويى هرگز در آن [ديار] نبوده‌اند. هان! نفرين بر [قوم‌] مدين، همان گونه كه [بر قوم‌] ثمود نفرين شد (95) كان: مخفّفه از مثقّله (كانّ) الا: حرف تنبيه. بعدا: مفعول مطلق براى فعل محذوف (ابعدوا بعدا)
11/ 96
و به راستى موسى را با آيات خويش و حجّتى روشن فرستاديم (96)
11/ 97
به سوى فرعون و سران [قوم‌] او؛ آن‌گاه آنان از فرمان فرعون پيروى كردند، در حالى كه فرمان فرعون رهنمون نبود (97) فرعون: هر سه مورد مجرور، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر و غير منصرف است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 232
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست