ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 233

11/ 98
[فرعون‌] روز قيامت پيشاپيش قومش مى‌رود، آن‌گاه آنان را به آتش دوزخ درمى‌آورد، و [آتش دوزخ‌] چه بد است ورودگاه كه به آن فرودآمده‌اند (98) بئس: فعل ماضى براى ذمّ.
الورد: فاعل آن و مضاف آن [مكان الورد] حذف شده است. المورود: مخصوص به ذمّ و خود خبر است براى مبتداى [هو] محذوف.
11/ 99
[فرعونيان‌] در اين [دنيا] و روز قيامت با لعنتى دنبال شوند، چه بد است اين عطاى داده شده (99)
11/ 100
[اى پيامبر!] اين از اخبار آن شهرهاست كه بر تو حكايت مى‌كنيم. بعضى از آن‌ها برجامانده‌اند و [برخى از آن‌ها] ويرانه‌اند (100) حصيد: مبتدا و خبرش (منها) محذوف است.
11/ 101
و ما به آنان ستم نكرديم ولى آنان بر خودشان ستم كردند. آن‌گاه كه فرمان پروردگارت در رسيد، خدايا نشان كه به جاى خداوند مى‌خواندند، هيچ به كارشان نيامد و جز تباهى بر ايشان نيفزود (101) لكن: حرف استدراك. الّتى: اسم موصول، مبنى، صفت الهه، محلا مرفوع. لمّا:
مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. غير: مفعول به دوّم.
11/ 102
و بدين‌سان است گرفتن [عذاب‌] پروردگار تو آن‌گاه كه [مردم‌] شهرها را، در حالى كه ستمكار بودند، [به قهر] فروگرفت. بى‌شك گرفتن [عذاب‌] او دردناك و شديد است (102) كذلك: جارّ و مجرور، متعلّق به خبر مقدّم محذوف، اخذ: مبتداى مؤخّر. واو: حاليّه.
11/ 103
بى‌گمان در اين [داستان‌ها] براى كسى كه از عذاب آخرت مى‌ترسد، عبرتى هست. آن، روزى است كه مردم در آن جمع مى‌شوند، و آن، روز گردهمايى است (103) لام: لام مزحلقه كه براى تاكيد بر سر خبر آمده است.
11/ 104
و ما آن را جز تا مهلتى معيّن به تأخير نمى‌اندازيم (104) الّا: حرف حصر.
11/ 105
روزى بيايد كه هيچ‌كس جز به اذن او سخن نگويد. آن‌گاه بعضى از آنان بدبخت و [بعضى‌] نيك بخت باشند (105)
11/ 106
و امّا كسانى كه بدبخت شده‌اند، در آتش دوزخ‌اند كه در آنجا فريادى و ناله‌اى دارند (106) فاء: حرف عطف، امّا: حرف شرط و تفصيل، الّذين: اسم موصول، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع.
زفير: مبتداى مؤخّر.
11/ 107
مادامى‌كه آسمان‌ها و زمين وجود دارند، پيوسته در آن خواهند ماند، مگر آن چه پروردگارت بخواهد. بى‌گمان پروردگار تو هر چه خواهد مى‌كند (107) ما دامت: فعل ماضى تام.
السّماوات: فاعل. الّا: حرف استثناء. ما: مستثنى، محلا منصوب.
11/ 108
و امّا كسانى كه نيك بخت شوند، مادامى‌كه آسمان‌ها و زمين وجود دارند، پيوسته در بهشت خواهند ماند مگر آن چه پروردگارت بخواهد. [كه اين‌] بخششى هميشگى [پيوسته و بيكران‌] است (108) خالدين: حال از ضمير (هاء) در فيها. عطاء: جانشين مفعول مطلق براى فعل محذوف، غير: صفت آن.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 233

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست