ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 278

16/ 94
و سوگندهاى خود را در بين خودتان وسيله‌ى خيانت مسازيد كه قدمى بعد از استواريش بلغزد، و به خاطر آن كه از راه خداوند بازداشته‌ايد، بدى [عذاب پيمان‌شكنى‌] بچشيد و برايتان عذابى عظيم باشد (94) دخلا: مفعول به دوّم. فاء: حرف سببيّه مقدّر به (ان) ناصبه.
16/ 95
و عهد خداوند را به بهايى ناچيز مفروشيد كه اگر مى‌دانستيد، آن چه نزد خداوند است همان برايتان بهتر است (95) انّ: از حروف مشبّهة بالفعل و ما: اسم موصول، اسم (انّ) محلا منصوب و جمله‌ى هو خير لكم ان كنتم تعلمون: خبر آن، محلا مرفوع. و تعلمون: خبر كنتم، محلا منصوب.
16/ 96
آن چه در نزد شما باشد به پايان مى‌رسد و آن چه در نزد خداوند است، [آن‌] پاينده است. و به كسانى كه شكيبايى كرده‌اند، يقينا بهتر از آن چه انجام مى‌دادند اجرشان را خواهيم پرداخت (96) ما: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. جمله‌ى ينفد: خبر (ما) محلا مرفوع. باق: خبر (ماء) دوّم، تقديرا مرفوع. اجر: مفعول به دوّم. ما: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور.
جمله‌ى يعلمون: خبر كانوا، محلا منصوب.
16/ 97
هركس از مرد يا زن عمل صالح انجام دهد در حالى كه او مؤمن باشد، به يقين او را به زندگى پاك زنده مى‌داريم، و مسلما اجرشان را بهتر از آن چه عمل مى‌كردند خواهيم پرداخت (97)
16/ 98
پس هرگه كه خواهى قرآن قرائت كنى، از شيطان رانده‌شده به خدا پناه ببر (98)
16/ 99
البتّه او بر كسانى كه ايمان آورده‌اند و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند تسلّطى ندارد (99)
16/ 100
تسلّط او تنها بر كسانى است كه او را به درستى مى‌گيرند، و بر كسانى است كه آنان به او [خداوند] شرك مى‌ورزند (100) ما: كافّه. هم: مبتدا، محلا مرفوع و مشركون: خبر آن، علامت رفع آن (واو) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مشرك) است.
16/ 101
و چون آيه‌اى [حكمى‌] را به جاى آيه‌اى آوريم- و خداوند به آن چه نازل مى‌كند آگاه‌تر است- گويند: «جز اين نيست كه تو افترازن هستى.» [چنين نيست‌] بلكه بيشتر ايشان نمى‌دانند (101) مفتر: اسم منقوص، خبر، تقديرا مرفوع بر (ياء) محذوف، بل: حرف اضراب.
جمله‌ى لا يعلمون: خبر (اكثرهم) محلا مرفوع.
16/ 102
[اى پيامبر!] بگو: «آن [قرآن‌] را روح القدس [روح پاك، جبرئيل‌] به حق از جانب پروردگارت نازل كرده است، تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند، ثابت قدم گرداند و براى مسلمانان مايه‌ى هدايت و بشارتى باشد (102) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. الّذين: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. هدى: مفعول له، تقديرا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 278

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست