ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 288

17/ 59
و [چيزى‌] ما را از فرستادن معجزات بازنداشت مگر آن كه پيشينيان آن را تكذيب كردند، در حالى كه به ثمود [قوم صالح‌] ماده‌شتر را كه حجّتى روشنگر بود، عطا كرديم، ولى به آن ستم روا داشتند، و ما معجزات را جز به خاطر بيم دادن نمى‌فرستيم (59) الّا: هر دو مورد حرف حصر. مبصرة: حال. تخويفا: مفعول له.
17/ 60
و [ياد آر] زمانى را كه با تو گفتيم: «بى‌گمان پروردگارت بر مردم احاطه دارد.» و ما آن رؤيايى را كه به تو نمايانديم و آن شجره‌ى نفرين‌شده [درخت زقّوم‌] در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم، و آنان را بيم مى‌دهيم ولى جز بر طغيان عظيم آنان نمى‌افزايد (60) اذ: اسم ظرفى، مفعول به، براى فعل محذوف (اذكر)، محلا منصوب. ما: حرف نفى، الّتى:
اسم موصول، صفت (الرّؤيا)، محلا منصوب. الّا: هر دو مورد حرف حصر، فتنه: مفعول به دوّم براى فعل (جعلنا)، طغيانا: مفعول به دوّم.
17/ 61
و [ياد آر] زمانى را كه به فرشتگان گفتيم: «بر آدم سجده كنيد» آن‌گاه آنان سجده كردند مگر ابليس كه گفت: «آيا بر كسى سجده كنم كه از گل آفريده‌اى؟» (61) ابليس: مستثنى. طينا:
منصوب به نزع خافض (من طين)
17/ 62
[باز شيطان‌] گفت: «خواهى ديد كه اين كسى كه بر من گرامى داشتى اگر مرا تا روز قيامت بازپس دارى [زنده بگذارى‌]، حتما فرزندان او به جز اندكى را افسار مى‌زنم.» (62) هذا: مفعول به، محلا منصوب و الّذى: بدل از (هذا)، محلا منصوب. لام: موطّئه براى قسم، نون: نون وقايه و ياء: مفعول به، محلا منصوب و براى تخفيف از آخر فعل حذف شده است. قليلا:
مستثنى.
17/ 63
[خداوند] فرمود: «برو! هركس از آنان از تو پيروى كند، بى‌شك جهنّم جزايتان خواهد بود كه جزايى تمام است.» (63) جزاء: مفعول مطلق، عاملش (مصدر جزاءكم)
17/ 64
و از آنان تو هركس را كه بتوانى، به بانگ خود برانگيزان، و با سوارگان و پيادگانت بر آنان بتاز، و با آنان در اموال [حرام و اسراف‌] و اولاد [زنا و كفر] شريك شو، و به آنان وعده [هاى نيرنگ‌آميز و هوس‌آلود و دور دراز] بده، و شيطان جز فريب به آنان وعده نمى‌دهد (64) من:
اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. الّا: حرف حصر. غرورا: جانشين مفعول مطلق (الّا وعدا غرورا)
17/ 65
به يقين به بندگانم تو تسلّطى ندارى، و پروردگارت [اى پيامبر!] كارسازى را كافى است (65) وكيلا: تمييز.
17/ 66
پروردگارتان كسى است كه كشتى را براى شما در دريا مى‌راند تا از فضلش [روزى خود را] بجوييد، راستى او به شما مهربان است (66) الّذى: اسم موصول، خبر، محلا مرفوع. لام:
حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 288

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست