نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 334
22/ 16 و بدين گونه آن [قرآن كريم] را به صورت آياتى روشنگر نازل كرديم و به يقين خداوند هر كه را بخواهد هدايت نمايد (16) 22/ 17 به راستى خداوند در بين كسانى كه ايمان آوردهاند و كسانى كه يهودى شدهاند و صابئين و مسيحيان و زرتشتيان و كسانى كه شرك ورزيدهاند در روز قيامت داورى خواهد كرد، به يقين خداوند بر هر چيزى شاهد است (17) 22/ 18 آيا نديدهاى كه هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است و خورشيد و ماه و ستارگان و كوهها و درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم براى خداوند سجده مىكنند؟ و بسيارى نيز هستند كه عذاب بر آنان واجب شده است و هركس را خداوند خوار كند گرامىدارندهاى براى او نيست. بىشك خداوند هر چه خواهد انجام مىدهد (18) من: فاعل، محلا مرفوع. 22/ 19 اين دو گروه [مؤمنان و كافران] دشمن يكديگرند و در حقّ پروردگارشان با هم ستيزه كردهاند، و كسانى كه كفر ورزيدهاند، بر آنان جامههايى از آتش بريده شده است [و] از بالاى سرهايشان آب جوشان ريخته شود (19) 22/ 20 كه به وسيلهى آن، آن چه در شكمها و پوستهايشان هست، گداخته مىشود (20) ما: اسم موصول، نايب فاعل، محلا مرفوع. 22/ 21 و گرزهاى آهنينى براى آنان هست (21) 22/ 22 هرگاه كه بخواهند از شدّت غم از آن [آتش دوزخ] بيرون روند، در آن بازگردانده شوند و [گويند:] عذاب آتش سوزان را بچشيد (22) كلّما: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. 22/ 23 به يقين خداوند كسانى را كه ايمان آوردهاند و اعمال صالح انجام دادهاند، به باغهايى درمىآورد كه از زير [درختان] آن رودها روان است، در آنجا به دستبندهايى از طلا و مرواريد آراسته شوند و لباسهايشان در آنجا پرنيان است (23) جملهى يدخل الّذين آمنوا: خبر (انّ)، محلا مرفوع.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 334